کمک به کودکان برای داشتن احساس امنیت
در عمل به عنوان والدین، مهم است که از ترس خود برای ایمنی فرزندان آگاه شوید و دیدگاه سالمی نسبت به آنها پیدا کنید. با توانایی رسانه‌های خبری برای گزارش رویدادهای تراژیک مربوط به کودکان به صورت لحظه‌ای و تکراری، دیدگاه‌های شما از سطوح تهدید ممکن است تحریف شود. از این گذشته، فرزندان شما برای شما ارزشمند هستند و شما می خواهید از آنها محافظت کنید.
هر بار که درباره یک جنایت خشونت‌آمیز در اخبار می‌شنوید، می‌بینید یا می‌خوانید مغز شما این را به عنوان یک تهدید فزاینده تعبیر می‌کند. این امر باعث می شود باور کنید که در یک محیط ناامن زندگی می کنید، حتی اگر خشونت صدها یا هزاران مایل دورتر از محل زندگی شما رخ داده باشد.
وقتی والدین می ترسند، کودکان بیشتر دچار ترس و اضطراب می شوند. این ترس می تواند در رشد اجتماعی و عاطفی مورد نیاز برای موفقیت تحصیلی و اجتماعی در طول زندگی اختلال ایجاد کند.
درک واکنش‌ها در برابر فاجعه
فرزندان شما ممکن است ترس، شوک، خشم، اضطراب و اندوه را تجربه کنند. سن فرزندان شما بر نحوه برخورد آنها با استرس ناشی از یک اتفاق ناراحت کننده تأثیر می گذارد.
این واکنش ها و رفتارها را بر اساس سن فرزندان خود در ذهن داشته باشید:
کودکان پیش دبستانی
- کودکان در این بازه سنی ممکن است به شیوه‌هایی مثل چسبیدن به والدین خود یا میل به ماندن در مکانی که احساس امنیت می کنند روی بیاورند. برخی از کودکان ممکن است به رفتارهایی مانند ادرار کردن روی تخت یا مکیدن انگشت‌های خود برگردند. اجتناب از انتقاد از کودکان خود به خاطر این رفتارها توصیه می‌شود.
کودکان دبستانی و راهنمایی
- در این سنین، کودکان ممکن است از رفتن به مدرسه بترسند، مشکل خواب و توجه داشته باشند یا پرخاشگر شوند. آنها ممکن است در کوتاه مدت غمگین شوند و نگرانی دائمی برای ایمنی خود نشان دهند.
نوجوانان دبیرستانی
- کودکان بزرگتر ممکن است ناراحتی خود را انکار کنند. برخی از کودکان ممکن است از درد شکایت کنند زیرا نمی توانند تشخیص دهند که چه چیزی آنها را آزار می دهد. بعضی از نوجوانان ممکن است شروع به بحث کنند یا پرخاشگری کنند. برخی از کودکان نیز ممکن است افسردگی، عصبانیت و مشکلات خواب را تجربه کنند.
این واکنش ها طبیعی است. با این حال، اگر فرزندان شما بیش از دو تا چهار هفته به این رفتارها ادامه دهند، ممکن است به کمک بیشتری برای مقابله نیاز داشته باشند. اگر نگران واکنش فرزندانتان هستید با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
گام هایی برای کمک به فرزندانتان
برای کمک به فرزندانتان در پردازش آنچه اتفاق افتاده است:
آرام بمانید
- فرزندانتان به دنبال سرنخ هایی در مورد چگونگی واکنش به شما خواهند بود. گاهی لازم است کودکان بزرگسالان را غمگین یا در حال گریه ببینند، این امر می‌تواند به کودکان اجازه دهد که ببینند بزرگسالان نیز احساساتی مانند افسردگی یا گریه را تجربه می کنند، اما در صورت تجربه احساسات شدید، در نظر داشته باشید که خود را از موقعیت خارج کنید.
به فرزندان خود اطمینان دهید که در امنیت هستند
- به عواملی اشاره کنید که امنیت فوری فرزندانتان را تضمین می کند. رویه های ایمنی خانه خود را مرور کنید. خانه خود را به فضایی آرام برای فرزندانتان تبدیل کنید. نحوه برخورد مدرسه فرزندان خود در مواجهه با شرایط آب و هوایی، آتش سوزی یا مزاحمت را بشناسید. این می‌تواند شما را تقویت کند تا روش‌های اقدام مطمئن به کودکان خود ارائه دهید.
قرار گرفتن در معرض رسانه را محدود کنید
- تماشای مداوم پوشش خبری یک فاجعه می تواند اضطراب را تشدید کند. قرار گرفتن فرزندتان در معرض خشونت در تلویزیون و اخبار را محدود کنید. وقتی بچه های بزرگتر گزارش های خبری را تماشا می کنند یا می خوانند، سعی کنید این کار را با آنها انجام دهید. وقتی خشونت در اخبار است، از فرزندتان بپرسید که چه می داند یا شنیده است تا بتوانید برداشت های نادرست را اصلاح کنید.
از سرزنش کردن خودداری کنید
- اگر فاجعه به دلیل خشونت یا خطا انسانی ایجاد شده است، مراقب باشید که گروه فرهنگی، نژاد یا اقوام مختلف یا افرادی که از اختلالات روانی رنج می‌برند را مقصر ندانید.
روال را حفظ کنید
- برای اینکه به فرزندانتان حس عادی بودن بدهید، برنامه های معمول شام، تکالیف و قبل از خواب خانواده خود را حفظ کنید.
زمان بیشتری به فرزندتان بدهید و با او وقت بیشتری سپری کنید
- این می تواند احساس امنیت را در فرزندان شما تقویت کند. اگر فرزندانتان در خوابیدن مشکل دارند، اجازه دهید با چراغ روشن بخوابند یا برای مدت کوتاهی در اتاق شما بخوابند.
ابراز احساسات را تشویق کنید
- توضیح دهید که ناراحت شدن اشکالی ندارد. اجازه دهید فرزندانتان در مورد آنچه احساس می کنند بنویسند یا نقاشی کنند. وقت گذاشتن با دوستان را تشویق کنید. فعالیت‌های بدنی می‌تواند یک راه خروج احساسات ناراحتی باشد.
کاری بکنید
- راه هایی را برای کمک به افراد آسیب دیده از تراژدی و خانواده هایشان در نظر بگیرید. یک سرویس مرتبط با فاجعه برگزار کنید. ممکن است با فرزندان خود برای نوشتن یادداشت های تشکر برای اولین پاسخ دهندگان کار کنید.
اگر فرزند شما به دلیل اتفاقاتی که در مدرسه، جامعه یا اخبار رخ می دهد احساس ناامنی می کند و پیروی از این دستورالعمل ها به شما یا فرزندتان کمک نمی کند احساس امنیت بیشتری داشته باشید، ممکن است به کمک حرفه ای نیاز باشد. تماس با تیم مراقبت های بهداشتی می تواند به شما و فرزندانتان کمک کند تا احساس امنیت را بازیابی کنید.
شروع گفتگو با کودکان
هنگامی که با فرزندان خود در مورد امنیت یا نگرانی آنها در مورد امنیت صحبت می کنید، این دستورالعمل ها را دنبال کنید:
به فرزندان خود بیاموزید که به غرایز خود اعتماد کنند
- اگر احساس می کنند از کسی یا چیزی می ترسند یا فکر می کنند چیزی درست نیست، باید یک بزرگسال مورد اعتماد برای کمک پیدا کنند.
به سوالات کودکان صادقانه پاسخ دهید
- خونسرد و واقع بین باشید و فقط اطلاعات لازم را به آنها بدهید. کودکان کوچکتر فقط به توضیحات ساده نیاز دارند. در حالی که کودکان بزرگتر یا نوجوانان ممکن است بخواهند بحث بیشتری داشته باشند.
مهم است که به فرزندان خود قول ندهید که خشونت هرگز رخ نخواهد داد
- بچه ها می دانند که اتفاقات بدی می افتد. قول دادن در مورد چیزهایی که نمی توانید کنترل کنید، اعتماد را به خطر می اندازد و در نهایت می تواند اضطراب فرزندتان را افزایش دهد.
مراقبت از خود پس از یک فاجعه مهم است. به احساسات خود توجه کنید و به عزیزان خود تکیه کنید یا با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. به اندازه کافی بخوابید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و فعال بمانید. این شما را قادر می سازد تا از فرزندان خود مراقبت کنید و الگوی رفتاری مناسبی باشید.
