اهمیت نقش پدر در رشد کودک
نکات کلیدی
- پدران نقش مهمی در رشد کودک دارند و می توانند بر شایستگی اجتماعی، عملکرد در مدرسه و تنظیم احساسات کودک تأثیر بگذارند.
- پدران همچنین می توانند به طور غیرمستقیم بر سلامت کودک تأثیر بگذارند. رابطه حمایتی بین والدین با خودتنظیمی بهتر در کودک مرتبط است.
- کشورهایی مانند نروژ و سوئد تلاش می‌کنند تا با ارائه مرخصی پدر و مادر، پدران و مادران را به طور مساوی در امر مراقبت مشارکت دهند.
تاریخی‌ترین رویکردهای تحقیقاتی بیشتر متمرکز بر مادران بوده و مادران بیشتر به عنوان مراقب اصلی کودکان شناخته می‌شوند، درحالی‌که پدران به عنوان هم بازی‌ها توصیف شده‌اند. با این‌حال، در کشورهای مختلف، نقش‌های جنسیتی به مرور زمان متعادل‌تر شده‌اند و تحقیقات اکنون نشان می‌دهد که پدران نقش‌های مهمی در توسعه کودکان دارند.
تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم پدران بر رفاه کودکان
پدران نه تنها به عنوان کمک‌کنندگان برای مادران نقش دارند، بلکه به طور مستقیم برای کودکان نیز اهمیت دارند. به عنوان مثال، کودکانی که پدران حساس و پشتیبانی‌کننده دارند، سطوح بالاتری از شایستگی اجتماعی و روابط بهتر با همسالان دارند. کودکانی که پدرانشان به آن‌ها مواد آموزشی ارائه می‌دهند و بطور مکرر با آن‌ها صحبت می‌کنند، عملکرد بهتری در مدرسه دارند و مهارت‌های زبانی پیشرفته‌تری دارند. پدران می‌توانند این نقش‌ها را ایفا کنند حتی زمانی که با کودک زندگی نمی‌کنند.
به عنوان مثال، بدون توجه به اینکه آیا با پدر خود زندگی می‌کنند یا نه، کودکانی که با پدر خود تماس مثبت و منظم دارند، نسبت به کودکانی که هیچ تماسی با پدرشان ندارند معمولاً توانایی بهتری در کنترل احساسات خود دارند. با این حال، اگر پدری درگیر نباشد، مراقبین دیگر هم می‌توانند این نقش‌ها را ایفا کنند. ساختار خانواده اهمیت کمتری نسبت به داشتن مراقبین مهربان دارد که نیازهای جسمی، شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان را برآورده کند.
علاوه بر این تأثیرات مستقیمی که پدران بر فرزندان می گذارند، پدر می تواند به طور غیرمستقیم از طریق رابطه خود با مادر کودک نیز بر رفاه کودک تأثیر بگذارد. در مقابل، روابط حمایتی همراه با والدین با خودتنظیمی بهتر و مشکلات رفتاری کمتر در کودکان مرتبط است. خانواده‌ها به‌عنوان کل سیستم‌ها عمل می‌کنند،
علاوه بر اثرات مستقیمی که پدران بر روی کودکان دارند، پدر نیز می‌تواند از طریق رابطه‌اش با مادر کودک به طور غیرمستقیم بر رفاه کودک تأثیر بگذارد. تعارض بین والدین برای رفاه کودکان مضر است، به خصوص اگر تعارض خصمانه و حل نشده باشد. در مقابل، روابط مشارکت مثبت و پشتیبانی کننده بین والدین، با خودتنظیمی بهتر و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مرتبط است. خانواده‌ها به عنوان یک سیستم کامل عمل می‌کنند، نه فقط به‌عنوان زوج‌های جدا شده والدین و فرزند.
ساختار خانواده
اگر دو والدین در زندگی یک کودک نقش داشته باشند، این دو والدین ممکن است به طرق مختلف به رفاه کودکان کمک کنند. برای مثال، تأثیرات والدینی ممکن است افزایشی باشد (محبت بیشتر افراد بیشتر برای کودک بهتر است) یا بافر (سختی یکی از والدین ممکن است با مراقبت والدین دیگر جبران شود). برای سایر وظایف والدین، تا زمانی که کسی این کار را انجام می دهد (به عنوان مثال، پیگیری محل نگهداری کودک)، هر دو والدین لزوماً نیازی به انجام آن ندارند.
اگر دو والدین در زندگی کودک شرکت داشته باشند، این دو والدین ممکن است به رفاه کودکان به روش‌های مختلفی کمک کنند. به عنوان مثال، اثرات پرورشی ممکن است افزوده شوند (عشق بیشتر از افراد برای کودک بهتر است) یا می‌توانند به صورت تعادلی عمل کنند (تنش‌های از سوی یک والدین ممکن است توسط مراقبت از سوی والد دیگر تعدیل شود). برای کارکردهای دیگری که یکی از والدین آن را انجام می‌دهد (مانند نظارت بر مکان فرزند)، نیازی نیست هر دو والدین آن را انجام دهند.
صرف نظر از ساختار خانواده، کودکان باید نیازهای جسمانی خود را برآورده کنند، تحریکات شناختی داشته باشند و احساس کنند که مورد علاقه و پذیرش قرار می گیرند. اگر پدر یا مادری در زندگی کودک نقش نداشته باشد، مراقب دیگری می تواند این وظایف را انجام دهد، اما برای همه مراقبان مهم است که در نقش مراقبتی خود از حمایت برخوردار باشند. این حمایت می تواند از طرف والدین دیگر کودک، خانواده بزرگ، دوستان یا دیگران باشد.
سیاست های اجتماعی حمایتی برای پدران
کشورها در حمایت از پدر شدن متفاوت هستند. در برخی کشورها، مادران هنوز به عنوان مراقبان اصلی کودکان در نظر گرفته می شوند و تنها مادران واجد شرایط مرخصی والدین هستند. کشورهای دیگر سعی می کنند پدران و مادران را به طور یکسان در مراقبت از طریق سیاست های اجتماعی که مرخصی پدر و مادر را پس از تولد یا فرزندخواندگی فراهم می کند، مشارکت دهند. به عنوان مثال، فنلاند، ایسلند، نروژ و سوئد مرخصی با حقوق پدر و مادر را ارائه می دهند و مرخصی پدر نمی تواند به سادگی به مادر منتقل شود.
اینکه آیا سیاست های مرخصی می تواند توسط پدران و همچنین مادران استفاده شود، پیامدهای مهمی برای نقش های جنسیتی در خانواده ها و در سطح اجتماعی دارد. هنگامی که پدران مرخصی والدین می گیرند و زمانی را به مراقبت از فرزندان خود اختصاص می دهند، احتمال بیشتری وجود دارد که خود را به عنوان والدین فعال بدانند و فرزندان به طور عادلانه با هر دو والدین ارتباط برقرار می کنند.
پدران و رفاه کودکان
پدران برای سلامتی فرزندان مهم هستند. پدران حساس، حامی و درگیر به سازگاری فیزیکی، شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان کمک می کنند. پدران همچنین در ارتباط با مادران و سایر مراقبان بر رفاه کودکان تأثیر می گذارند و درک روابط پدر و فرزند به عنوان بخشی از کل سیستم های خانواده را مهم می کند.
