چگونه از رویکردهای یادگیری کودکان حمایت کنیم؟

چگونه از رویکردهای یادگیری کودکان حمایت کنیم؟
در این پست می‌خوانید:

به عنوان والدین، شما می‌خواهید فرزندانتان هر آنچه را که می‌توانند بیاموزند، مفاهیم ریاضی را درک کنند، در مورد کاوش در جهان کنجکاو باشند و خواندن و نوشتن را یادبگیرند. آیا می دانستید که با بازی کردن با پسر یا دختر خود می توانید از نظر تحصیلی به آنها کمک کنید؟ بازی و یادگیری با هم پیش می روند!

چه نوع بازی به کودکان کمک می کند بهترین یادگیری را داشته باشند؟ بازی‌هایی که واقعاً کودکان را درگیر می‌کند و بازی‌هایی که حتی در صورت بروز مشکلات روی آن تمرکز کرده و در آن باقی می‌مانند. این نوع بازی به کودکان کمک می کند تا رویکردهای یادگیری خود را توسعه دهند.

به عبارت دیگر، روش هایی که به موقعیت های یادگیری پاسخ می دهند. کنجکاوی در مورد جهان، ابتکار عمل و حل مسئله، و توجه متمرکز و پشتکار تنها چند رویکرد برای یادگیری است که کودکان از طریق بازی آن را توسعه می دهند.

در سال‌های اولیه، والدین می‌توانند با بازی کردن با کودکان، مهارت‌های دانش‌آموزی بهتری را در کودکان ایجاد کنند.

با ورود به مهدکودک و سال های ابتدایی، کودکان باید تا حدودی از حروف و اعداد درک داشته باشند. با این حال، اگر آنها رویکردهای مستحکمی برای یادگیری ایجاد نکرده باشند، در محیط های مدرسه به آن موفقیت نخواهند رسید.

تشویق کودکان نوپا در بازی

جوی 20 ماهه است. او یک سبدی پر از اسباب‌بازی دارد، از جمله جغجغه‌ها، بلوک‌های پلاستیکی نرم، مجموعه‌ای از حلقه‌های روی هم، حیوانات عروسکی و کتاب‌های پارچه‌ای و پلاستیکی. پدر جوی اغلب با جوی روی زمین می نشیند و از او دعوت می کند تا با وسایل داخل سبد بازی کند.

فعالیت مورد علاقه جوی این است که همه اسباب بازی ها را بیرون بیاندازد و سبد را روی سرش بگذارد! این رفتار معمولی در بازی کودکان نوپا است. جوی در مورد جهان کنجکاو است و از طریق سوراخ های داخل سبد نگاهی دیگر به آن دارد!

جوی دوست دارد جغجغه ها را تکان دهد تا صداهای مختلف را بشنود یا دو یا سه بلوک را روی هم بگذارد و آنها را به زمین بزند. توجه او به هر یک ممکن است تا پنج دقیقه یا بیشتر باشد، که برای سن او مناسب است. او ممکن است مشکلات را حل کند در حالی که سعی می کند حلقه ها را روی ستون انباشته قرار دهد یا بلوک های بیشتری را به یک برج اضافه کند.

پدر جوی کنجکاوی او را تشویق می کند. او در مورد کاری که انجام می دهد اظهار می کند: “من می بینم که تو سعی می کنی آخرین حلقه را روی برج قرار بدی، اما درست نمی شود.” یا از او سؤالاتی می پرسد: «آن توپ کجا رفت؟ می بینی که پشت صندلی پنهان شده؟» او با پاسخ مثبت به علاقه‌اش، بازی‌اش را به یادگیری مرتبط می‌کند. و همچنین با درخواست از او برای ادامه تلاش حتی زمانی که ناامید می شود، او را تشویق می کند. «اوه، آن بلوک‌ها مدام در حال سقوط هستند، اینطور نیست؟ آیا می توانی سعی کنی فقط یکی را به آرامی روی دیگری قرار دهی؟ بذار ببینیم چه اتفاقی میافتد. من به تو کمک خواهم کرد.» این تشویق، پشتکار، توجه و ابتکار او در حل مسئله را تقویت می‌کند، که همگی رویکردهای مثبت برای یادگیری هستند.

تشویق کودکان پیش دبستانی در بازی

آلیشیا 4 ساله است. او دوست دارد لباس‌ها، جواهرات و کفش‌های مادرش را بپوشد و سپس وانمود کند که به خرید می‌رود، از عروسک‌های نوزادش مراقبت می‌کند و شام می‌پزد. آلیشیا از طریق بازی وانمودی خود یاد می گیرد که به طور انتزاعی فکر کند. وقتی بلوکی را در دست می گیرد و از آن برای تظاهر به صحبت با تلفن استفاده می کند، از بلوک به عنوان نمادی برای چیز دیگری استفاده می کند. این تفکر انتزاعی در عمل است! و از آنجایی که حروف و اعداد انتزاعی هستند زیرا نمادهایی از چیزی هستند که نشان می دهند، وانمود کردن بازی یکی از راه هایی است که کودک درک خود را از حروف و اعداد توسعه می دهد.

مادر و پدر آلیشیا متوجه شده‌اند که حمایت از فعالیت‌های وانمودی او باعث می‌شود که هر بار 10 تا 15 دقیقه درگیر شود. آنها وانمود می‌کنند که در کنار او هستند، و از او می‌خواهند که برای آنها «کمی غذا بپزد» یا «به خرید مواد غذایی برود». کاغذ و مداد رنگی به او می دهند تا وانمود کند که فهرست خواربار می نویسد.

آنها او را تشویق می کنند که بشمارد که چند کالا در سبد خرید اسباب بازی خود قرار داده است. آنها خط خطی ها و اشکال حروف مانند او را به عنوان نوشته او می پذیرند (درست برای بچه های 4 ساله) و زمانی که اعداد کمی با هم مخلوط می شوند به او کمک می کنند.

آلیشیا برای مدت طولانی نیز با پازل کار خواهد کرد، به خصوص اگر پدرش به او ملحق شود. آنها با هم استراتژی هایی را برای کنار هم قرار دادن قطعات کشف می کنند. او ممکن است قطعات را بچرخاند و راه های مختلفی را امتحان کند تا زمانی که موفق شود. او در حین انجام این کار در حال توسعه حل مسئله و پشتکار است.

نقش شما در نقش فرزندتان

بازی کردن با کودک کمک می کند تا کودک شما درگیر نوعی بازی باشد که در آن یادگیری اتفاق می افتد. علاقه، سؤالات و نظرات شما در حین بازی به فرزندتان کمک می کند تا از اسباب بازی ها به طور مؤثر استفاده کند. و شما دو نفر با هم لذت زیادی خواهید داشت! مهمتر از همه، شما با ایجاد رویکردهای مهم برای یادگیری، برای موفقیت آینده فرزندتان به عنوان یک دانش آموز تلاش خواهید کرد. بازی و یادگیری با هم پیش می روند!

5 راه برای پرورش استعدادهای کودکان

چگونه مسئولیت پذیری را در کودکان پرورش دهیم؟

دیدگاه‌ها ۰
ارسال دیدگاه جدید