آبراهام مازلو

مازلو همچنین به فقدان ملاحظات معنوی هم در ایده های فروید و هم در ایده های مکتب رفتارگرایی اسکینر مشکوک بود. هر دو فروید و اسکینر اساساً بی خدا بودند و رفتار انسان را بر اساس این ایده الگوبرداری کردند که انسان ها ماشین های بیولوژیکی کم و بیش هوشمندی هستند که واکنش نشان می دهند و با محیط خود سازگار می شوند.

مازلو، اما، دیدگاه متفاوتی داشت او احساس می کرد جنبه های بالاتری در روان انسان وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت.

برای این منظور، مازلو در نهایت مدلی را که در آینده به خاطر آن مشهور شد تحت عنوان  ساختار هرمی “سلسله مراتب نیازهای” خود را توسعه ارائه داد. سلسله مراتب نیازهای مازلو حاکی از آن است که برای دستیابی انسان به حالت شادی بالاتر، ابتدا باید مرتبه پایین تری از نیازها ارضا شود. این فرآیند در قالب هرمی نشان داده شده است.

در پایه هرم اساسی ترین نیازهای بقا وجود دارد: اکسیژن، غذا، آب، رابطه جنسی، خواب. مازلو گفت بدون آنها، ارگانیسم می میرد. اما هنگامی که کمترین نیازها برآورده شد، انسان می‌تواند به سطح بعدی برود، که مواردی مانند امنیت بدن، ایمنی، سلامتی، خانواده و غیره است.

سلسله مراتب نیازهای مازلو پنج سطح دارد. در اوج ایده ای بود که او آن را «خودشکوفایی» نامید. این بالاترین حالت آرامش، شادی، عشق و هوش است که انسان می تواند پس از رسیدگی به تمام نیازهای سطح پایین خود به آن دست یابد.