چگونه والدین می توانند استقلال نوجوانان را هدایت کنند

چگونه والدین می توانند استقلال نوجوانان را هدایت کنند
در این پست می‌خوانید:

کودکان نوپا به این معروف هستند که می گویند: “من می خواهم این کار را خودم انجام دهم!” اما تلاش برای استقلال مدت ها پس از سال های اولیه زندگی ادامه دارد. و در دوران نوجوانی و بلوغ به اوج خود می رسد، زمانی که نوجوانان هویت خود را از طریق متمایز شدن از والدین خود شکل می دهند.

رشد هویت در نوجوانان بخش طبیعی و سالم رشد است. با این حال، برخی از رفتارهای مرتبط با استقلال نوجوان ممکن است برای والدین و مراقبان آزاردهنده باشد و هماهنگی در خانه را بر هم بزند.

والدین می توانند با دادن آزادی بیشتر به نوجوانان در زمینه هایی مانند ابراز وجود و در عین حال تعیین مرزها و پیامدهای مناسب راه را هموار تر سازند.

استقلال در نوجوانان و مغز نوجوانان

نوجوانان می توانند شبیه بزرگسالان به نظر برسند، اما مغز آنها تا 25 سالگی به طور کامل رشد نکرده است. قشر جلوی مغز آخرین قسمتی است که رشد می کند. این بخشی از مغز است که مسئول عملکردهای اجرایی مانند برنامه ریزی، کنترل تکانه و توانایی اولویت بندی است. فقدان این کارکردها بخشی از نیاز به والدین و مراقبان در دوران نوجوانی است.

والدین ممکن است بسیاری از رفتارها و تصمیمات نوجوان را ببینند که منعکس کننده عدم کنترل تکانه و سایر کارکردهای اجرایی است. و ممکن است وسوسه شوند که در زمینه های دیگر راهنمایی و محدودیت های بیشتری ارائه دهند. نوجوانان به طور کلی به آزادی بیشتری نیاز دارند، اما همچنان به شبکه ایمنی راهنمایی والدین نیز نیازمندند.

والدین می توانند با تشویق نوجوانان به کشف گزینه های مختلف، بحث در مورد جوانب مثبت و منفی و کمک به حل مشکل در صورتی که برنامه ها مطابق انتظار پیش نرود، به آنها کمک کنند تا مهارت های تصمیم گیری خود را توسعه دهند.

مشارکت نوجوانان در تصمیم گیری های خانوادگی، به ویژه در تصمیماتی که مستقیماً بر آنها تأثیر می گذارد، مانند مدرسه، مقررات منع رفت و آمد و یادگیری رانندگی، اعتماد به نفس و استقلال آنها را افزایش می دهد.

رشد هویت در نوجوانی

تلاش برای استقلال بخشی اساسی از رشد انسان است. نوجوانان در حال یادگیری مسئولیت پذیری هستند، ارزش های خود را شکل می دهند و درمی یابند که چگونه تصمیماتی بگیرند که برای آنها مناسب است. این فرآیند می تواند اشکال مختلفی داشته باشد.

نوجوانان از طریق انتخاب‌های مد، موسیقی‌ای که به آن گوش می‌دهند، دوستانی که با آنها وقت می‌گذرانند، نحوه خرج کردن پولشان و فعالیت‌ها و سرگرمی‌هایی که انرژی خود را به آن اختصاص می‌دهند، استقلال خود را ابراز می‌کنند.

نبرد برای کنترل زندگی و محیط آنها می تواند باعث ایجاد تعارض بین والدین و فرزند شود. جستجوی خود مختاری ممکن است شامل به اشتراک گذاشتن نظراتی باشد که با مخالفت والدین روبه رو ست و آزمایش برای اینکه ببینند نظرات آنها پذیرفته می‌شود یا خیر. نوجوانان ممکن است دکمه ها را فشار دهند، از انجام کارهای معمولی یا تکالیف خودداری کنند، و در تلاش برای یافتن استقلال خود با والدین صحبت کنند.

در نتیجه، والدین باید راه هایی برای عبور از این زمان چالش برانگیز بیابند. از این رو، بخش دشوار این است که یک تعادل سالم بین تعیین محدودیت‌ها و اجازه دادن به نوجوانتان برای ایجاد مسیر خود پیدا کنید.

یافتن این تعادل با تشخیص اینکه برخی از عبارات استقلال سالم و معمولی هستند شروع می شود، در حالی که برخی دیگر ممکن است نشان دهند که نوجوان شما در معرض خطر است.

نوجوانان و هویت: بیان سالم در مقابل ناسالم استقلال نوجوانان

در مواردی نوجوان برای بیان استقلال خود از راه هایی مانند، انجام پیرسینگ بدن، رنگ کردن موهایشان، یادگیری نواختن درام، یا تمرین گروهی در زیرزمین ممکن است بهره گیرد.

این موارد شاید برای والدین ارجح نباشد، اما همه آنها روشی برای بیان موقت و یا غیر مضر استقلال و ابراز هویت نوجوانان هستند. متأسفانه، نوجوانانی که برای استقلال تلاش می کنند همیشه انتخاب های خوبی انجام نمی دهند.

در زیربه مواردی اشاره شده که از نشانه های گویایست که یک نوجوان با رفتارهای ناسالم به دنبال استقلال است:

  • تغییر ناگهانی در گروه همسالان
  • جدا شدن از خانواده
  • دیگر علاقه ای به سرگرمی ها و فعالیت هایی که زمانی از آنها لذت می بردند، ندارند.
  • نوسانات خلقی مشخص (شدیدتر از بدخلقی)
  • عدم پاسخگویی و یا حالت تدافعی در مواجهه با مشکلات و نگرانی های والدین
  • علائم مصرف مواد مخدر، مانند داشتن وسایل مواد مخدر در اتاقشان
  • کاهش سریع نمرات، به ویژه در موضوعاتی که همیشه دوست داشته اند.

یک نوجوان چقدر باید آزادی داشته باشد؟

والدین چقدر باید در مستقل شدن نوجوانانشان نقش داشته باشند؟ حمایت از استقلال نوجوان یک تعادل ظریف است. والدین معلق در هوا می توانند مانع از تلاش نوجوانان برای شکل دادن به هویت خود شوند. از سوی دیگر، آزادی بیش از حد باعث می شود که جوانان احساس بی دفاعی کنند و می توانند راه را برای رفتارهای خطرناک باز کنند.

آنچه تفاوت را ایجاد می‌کند این است که چگونه والدین درگیر می‌شوند. برخی از شیوه های کنترل برای نوجوانان مفید نیستند. به عنوان مثال، در یک مطالعه، محققان به بررسی والدینی که از دستکاری روانشناختی برای کنترل رفتار نوجوانانشان استفاده می‌کردند از جمله برانگیختن احساس گناه، کناره‌گیری از عشق، ایجاد اضطراب یا سایر تاکتیک‌های دستکاری‌کننده پرداختند.

نتیجه این مطالعه که بر روی 184 نوجوان با تنوع قومیتی و اجتماعی و اقتصادی بود نشان داد که این نوع فشار روانی بر توانایی آنها برای مستقل بودن و عملکرد در روابط حتی سالها بعد، زمانی که بزرگسالان جوان بودند، تأثیر می گذارد. از سوی دیگر، نوجوانان زمانی که والدینشان مرزهای محکمی را تعیین می‌کنند بهتر رفتار می‌کنند در حالی که گرم، باز و حمایتگر هستند.

  • خواب بهتر و سلامت روان: در یک مطالعه، نوجوانانی که ساعت 10:00 شب یا زودتر به رختخواب رفته اند، کمتر احتمال داشت که افسرده شوند یا به خودکشی فکر کنند، نسبت به کسانی که اجازه داشتند تا نیمه شب بیدار بمانند.

  • رانندگی ایمن تر: در مطالعه‌ای گزارش شده که نوجوانانی که والدین آنها عدم تخلف رانندگی داشتند، 71 درصد کمتر در هنگام مستی رانندگی می‌کردند، احتمال کمتری داشت که از تلفن همراه در حین رانندگی استفاده کنند، بیشتر از کمربند ایمنی استفاده کردند و کمتر با با سرعت غیر مجاز رانندگی کردنند.

  • رفتارهای مخاطره‌ آمیز کمتر: نوجوانانی که روابط مثبت والدین، ارتباطات باز سالم و حمایت والدین را دارند، کمتر احتمال دارد علائم افسردگی را گزارش کنند یا درگیر مصرف مواد، خطرات جنسی، و رفتارهای خشونت‌آمیز باشند.

تعیین مرزها برای یک نوجوان مستقل

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای والدین، یادگیری این است که چه مرزهایی برای نوجوانان مناسب است. بسیاری از نوجوانان هنوز در خانه زندگی می‌کنند و از نظر مالی و غیره تحت مراقبت والدین خود هستند.

بنابراین، برای آنها مهم است که مرزها و دستورالعمل های خانه و خانواده را درک کنند و از آنها پیروی کنند. والدین باید پاسخ این سؤالات را روشن کنند: آیا رفتارهای خاصی در خانه وجود دارد که شما از آنها چشم پوشی نمی کنید؟ چه مرزهایی برای کل خانواده تعیین شده است؟ هنگام عبور از مرزها، پیامدهای آن چیست؟

سه مرحله برای تعیین مرزها

ارزش های خود را روشن کنید. روی زمینه های مهم تمرکز کنید، اینکه چگونه از نوجوان خود (و همه اعضای خانواده) انتظار دارید با یکدیگر رفتار کنند و همچنین  رفتار آنها خارج از خانه چگونه باشد. سیستم اعتقادی و مجموعه ارزش‌های شما تعیین می‌کند که چه مرزهایی را برای نوجوان خود تعیین می‌کنید، خواه در مورد قرار ملاقات باشد یا کارهای خانه.

قوانینی را تنظیم کنید که از این ارزش ها پشتیبانی کند. به عنوان مثال، برای حمایت از ارزش مهربانی و شفقت نسبت به یکدیگر، ممکن است دستورالعملی را تعیین کنید که هیچ دشنام، فریاد زدن یا کوبیدن درهای خانه در آن وجود نداشته باشد. برای حمایت از اینکه چقدر برای ارتباط مداوم بین اعضای خانواده ارزش قائل هستید، ممکن است تصمیم بگیرید که کل خانواده حداقل سه بار در هفته با هم شام بخورند.

عواقب متناسب با سن را تعیین کنید که در صورت نقض قوانین اعمال می شود. برای نوجوانان، عواقب آن ممکن است منع رفت و آمد زودهنگام یا از دست دادن استفاده از خودروی خانواده باشد. پیامدها را روشن کنید و مطمئن شوید که نوجوان شما آنها را درک می کند، و استثنا قائل نشوید. وقتی عواقب وجود دارد، مسئولیت بر عهده کودک است.  وقتی آنها یک قانون را زیر پا می گذارند، می دانند که تصمیم می گیرند عواقب را بپذیرند.

چگونه مرزها بر مصرف مواد تأثیر می گذارند

تحقیقات نشان می دهد که آنچه به عنوان «والدین مقتدرانه» شناخته می شود و استفاده از نظم و انضباط برای اعمال مرزهای مشخص می تواند مانع از آزمایش مواد مخدر و الکل توسط نوجوانان شود. علاوه بر این، والدین مقتدرانه نه تنها بر نوجوانان خانواده تأثیر می گذارد، بلکه حتی بر دوستان نوجوان نیز تأثیر می گذارد.

مطالعه‌ای که در آرشیو پزشکی اطفال و نوجوانان منتشر شده است، داده‌های چندین سال مطالعه ملی طولی سلامت نوجوانان را تجزیه و تحلیل کرد. آنها دریافتند که نوجوانان با دوستانی که والدین سخت گیر داشتند، در مقایسه با نوجوانانی که والدین سخت گیری نداشتند، 40 درصد کمتر به نوشیدن الکل روی می آورند و 43 درصد کمتر احتمال دارد که ماری جوانا مصرف کنند.

وقتی والدین دوستان نوجوان خود را دوست ندارند

بسیار متداول است که نوجوانان استقلال خود را با انتخاب دوستانی که می دانند والدین آنها را تایید نمی کنند، به کار می گیرند. اگر والدین فکر می کنند فرزندشان دوستی دارد که تأثیر بدی دارد، چه کاری می توانند انجام دهند؟ اول از همه، از انتقاد از دوستان نوجوان خود بپرهیزید.

نوجوانان می توانند نسبت به دوستان خود بسیار دفاعی باشند و شما نباید خود را درگیر جنگ قدرت کنید. در مورد انتظارات خود در مورد رفتار نوجوان و مشاهدات خود از نحوه رفتار دوستان خود اظهارات روشنی ارائه دهید.

در مورد نگرانی های خود با فرزندتان صریح صحبت کنید و از او نظر بخواهید. اولویت‌هایتان را مرور کنید و به آن‌ها بگویید که بدون توجه به رفتار دوستانشان، آنها را مسئول اعمالشان می‌دانید.

آیا والدین باید در شبکه های اجتماعی با نوجوانان خود دوست شوند؟

برای والدینی که نوجوانانشان استقلال خود را ابراز می‌کنند، رسانه‌های اجتماعی می‌توانند راهی برای پیگیری کارهای واقعی نوجوانشان باشند. به خصوص زمانی که نوجوانان افکار و فعالیت های خود را با والدین به اشتراک نمی گذارند، فیس بوک یا سایر پلتفرم های رسانه های اجتماعی می تواند راه خوبی برای مطلع ماندن به نظر برسد.

طبق آمار مرکز تحقیقات پیو، 83 درصد از والدین با نوجوانان خود در فیس بوک دوست هستند. با این حال، والدینی که فرزندان خود را در رسانه های اجتماعی دنبال می کنند ممکن است همیشه آنچه را که می بینند دوست نداشته باشند. با این حال، آنها باید به این موضوع احترام بگذارند که نوجوانانشان روابط و سبک های بیان خود را دارند.

در اینجا چند دستورالعمل برای ارتباط با نوجوان خود در رسانه های اجتماعی آورده شده است.

  • ابتدا بپرسید: قبل از ارسال درخواست دوستی، از احساس آنها در مورد آن مطلع شوید.
  • در پس‌زمینه بمانید: برای پست‌های آن‌ها کامنت نگذارید یا لایک نکنید، مگر اینکه بدانید آن‌ها از شما می‌خواهند.
  • همیشه از اظهار نظر یا ارسال عکس هایی که ممکن است ناخواسته باعث شرمندگی یا تحقیر آنها در مقابل دوستانشان شود، خودداری کنید.

اجازه دهید نوجوانتان شکست را تجربه کند

هیچ پدر و مادری دوست ندارد فرزندش شکست بخورد یا آسیب ببیند. با این حال، شکست بخشی عادی و اجتناب ناپذیر از زندگی است، به ویژه هنگامی که نوجوانان بدون حمایت مستقیم والدین شروع به تعامل بیشتر در جهان می کنند.

در واقع، شکست می تواند درس های زندگی بسیار بزرگ تری نسبت به موفقیت ارائه دهد. علاوه بر این، آنچه که بسیار مهم است این است که نوجوان شما چگونه به شکست واکنش نشان می دهد.

آیا آنها تسلیم می شوند یا دوباره تلاش می کنند؟ آیا فعالیت های خاصی وجود دارد که آنها به دلیل ترس از شکست از آنها اجتناب می کنند؟ وقتی عقب‌نشینی می‌کنند، دیگران را مقصر می‌دانند؟ آیا خود را شرمنده می کنند؟ آیا آنها فقط به فعالیت هایی پایبند هستند که می دانند در آنها خوب هستند؟ آیا آنها می توانند در مورد اینکه چرا چیزی آنطور که می خواستند دشوار بود یا به نتیجه نمی رسید، کنجکاو بمانند؟ مشاهده کارهایی که فرزندتان پس از یک شکست انجام می دهد به شما امکان می دهد عزت نفس و انعطاف پذیری او را بسنجید و سپس با آنها برای ایجاد این ویژگی ها به عنوان بخشی از رشد استقلال نوجوان کار کنید.

کلیدها ارتباط و عشق بی قید و شرط هستند

ممکن است نوجوان به عنوان بخشی از رشد هویتی خود شما را کنار بگذارد، دانستن اینکه چه کاری باید انجام دهید می تواند سخت باشد. اما به تلاش خود ادامه دهید در هر مرحله از زندگی  به ویژه در سال های نوجوانی برای والدین بسیار مهم است که با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، ارتباط باز و مداوم مزایای مثبت متعددی برای نوجوانان دارد، از جمله:

  • کاهش رفتارهای پرخطر نوجوانان
  • کاهش مصرف مواد در نوجوانان

  • کاهش فعالیت جنسی نوجوانان

  • سلامت روان نوجوانان را بهبود بخشید     

حفظ ارتباط با نوجوانتان ضروری است، و همچنین نشان دادن اینکه بدون قید و شرط او را دوست دارید، ضروری است. بنابراین هرگز عشق خود را بر اساس رفتار آنها کنار نگذارید یا دریغ نکنید. نزدیک ماندن با نوجوان در حالی که به او اجازه می‌دهید بال‌های خود را باز کند و پرواز کند، همیشه آسان نیست. یادگیری اینکه چگونه به نوجوان خود اجازه دهید بزرگ شود یک فرآیند است و والدین باید با خود و فرزندانشان صبور و دلسوز باشند.

جهت پرورش و ارتباط سالم با نوجوان خود می توانید از دوره آموزشی زبان زرافه برای والدین و مربیان بهرمند شوید.

دیدگاه‌ها ۰
ارسال دیدگاه جدید