ADHD در کودکان

آیا فرزند شما ممکن است ADHD داشته باشد؟

طبیعی است که کودکان گهگاه تکالیف خود را فراموش کنند، در طول کلاس رویاپردازی کنند، بدون فکر کردن عمل کنند یا سر میز شام بی قرار شوند. اما ADHD یک اختلال عصبی رشدی شایع است که معمولاً در اوایل کودکی، معمولاً قبل از هفت سالگی ظاهر می شود.

همه ما بچه‌هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند آرام بنشینند، به نظر می‌رسد هرگز گوش نمی‌دهند، هر چقدر هم که دستورالعمل‌ها را واضح ارائه می‌دهید، پیروی نمی‌کنند، یا در زمان‌های نامناسب نظرات نامناسب را بیان می‌کنند. گاهی اوقات به این کودکان برچسب مشکل ساز می زنند یا به دلیل تنبلی و بی انضباطی مورد انتقاد قرار می گیرند اما، ممکن است ADHD عامل اینگونه رفتارها باشد.

آیا این رفتار کودک طبیعی است یا مربوط به ADHD است؟

تمایز بین ADHD و رفتار طبیعی کودک می تواند دشوار باشد. اگر فقط چند علامت را مشاهده کردید، یا علائم فقط در برخی شرایط ظاهر شد، احتمالاً کودک شما به ADHD مبتلا نیست. از سوی دیگر، اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه‌های ADHD را نشان می‌دهد که در همه موقعیت‌ها وجود دارد (در خانه، مدرسه و در بازی ) وقت آن است که نگاه دقیق‌تری به او بیندازید.

زندگی با یک کودک مبتلا به ADHD می تواند خسته کننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدین می توانید کارهای زیادی برای کمک به کنترل علائم، غلبه بر چالش های روزانه و ایجاد آرامش بیشتر در خانواده خود انجام دهید.

باورها و حقایق در مورد ADHD

باور غلط: همه کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند.

واقعیت: برخی از کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند، اما بسیاری دیگر که مشکلات توجه دارند، بیش فعال نیستند.

باور غلط: کودکان مبتلا به ADHD هرگز نمی توانند تمرکز کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به ADHD اغلب می توانند روی فعالیت هایی که از آن لذت می برند تمرکز کنند. اما مهم نیست که چقدر تلاش می کنند، زمانی که کارشان خسته کننده یا تکراری است، در حفظ تمرکز مشکل دارند.

باور غلط: کودکان مبتلا به ADHD اگر می خواستند می توانستند بهتر رفتار کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به ADHD ممکن است تمام تلاش خود را برای خوب بودن انجام دهند، اما هنوز نمی توانند آرام بنشینند، ساکت بمانند یا توجه کنند. آنها ممکن است نافرمان به نظر برسند، اما این بدان معنا نیست که این کار را عمدا انجام می دهند.

باور غلط: ADHD در بزرگسالی از بین می رود.

واقعیت: ADHD اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، بنابراین منتظر نمانید و زودتر درمان را شروع کنید زیرا درمان می تواند به کودک شما کمک کند تا علائم را مدیریت و به حداقل برساند.

باور غلط: دارو بهترین گزینه درمانی برای ADHD است.

واقعیت: دارو اغلب برای اختلال کمبود توجه تجویز می شود، اما ممکن است بهترین گزینه برای کودک شما نباشد. درمان موثر ADHD همچنین شامل آموزش، رفتار درمانی، حمایت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذیه مناسب است.

علائم بیش فعالی در کودکان

• فرزند شما ممکن است مدام بی قراری کند و غر بزدند.
• در یک جا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارد.
• به طور مداوم در اطراف حرکت می کند و اغلب در حال دویدن است.
• پر حرف است.
• خلق و خوی او سریعا تغییر می کند.
• بدون فکر عمل می کند و مدام در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت می کند.
• اغلب حرف دیگران را قطع می کند.

اثرات مثبت ADHD در کودکان

ADHD هیچ ربطی به هوش و استعداد ندارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به ADHD اغلب ویژگی‌های مثبت زیر را نشان می‌دهند:

• کودکانی که ADHD دارند می توانند به طرز شگفت انگیزی خلاق و تخیلی باشند.
• کودکی که رویاپردازی می کند و ده فکر مختلف در آن واحد دارد، می تواند به یک استاد حل مسئله، منبع ایده ها یا یک هنرمند مبتکر تبدیل شود.
• کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، اما گاهی اوقات متوجه چیزهایی می شوند که دیگران نمی بینند.
• از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD گزینه‌های زیادی را در یک زمان در نظر می‌گیرند، در اوایل یک گزینه جایگزین نمی‌شوند و نسبت به ایده‌های مختلف بازتر هستند. و این موجب می شودکه اغلب دارای روحیه انعطاف پذیری باشند.
• اشتیاق و خودانگیختگی.
• کودکان مبتلا به ADHD به ندرت خسته کننده هستند! آنها به چیزهای مختلف زیادی علاقه مند هستند و شخصیت پر جنب و جوشی دارند.

به طور خلاصه، اگر آنها شما را خشمگین نمی کنند بودن با آنها بسیار سرگرم کننده است. وقتی بچه های مبتلا به ADHD انگیزه دارند، سخت کار می کنند یا بازی می کنند و برای موفقیت تلاش می کنند. در واقع ممکن است دشوار باشد که حواس آنها را از کاری که به آن علاقه دارد منحرف کنید، به خصوص اگر این فعالیت تعاملی یا عملی باشد.

آیا حتما کودک من به ADHD مبتلا است؟

فقط به این دلیل که کودک علائم بی توجهی، تکانشگری یا بیش فعالی دارد به این معنی نیست که او ADHD دارد. برخی از شرایط پزشکی، اختلالات روانی و رویدادهای استرس زا در زندگی می توانند علائمی شبیه ADHD ایجاد کنند. قبل از تشخیص دقیق ADHD، مهم است که به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید تا احتمالات زیر را بررسی و رد کند:

• اختلالات یادگیری یا مشکلات خواندن، نوشتن، مهارت های حرکتی یا زبان
• رویدادهای مهم زندگی یا تجربیات آسیب زا، مانند حرکت اخیر، مرگ یکی از عزیزان، قلدری یا طلاق
• اختلالات روانی از جمله اضطراب، افسردگی یا اختلال دوقطبی
• اختلالات رفتاری مانند اختلال دلبستگی واکنشی و اختلال نافرمانی مقابله ای
• شرایط پزشکی، از جمله مشکلات تیروئید، شرایط عصبی، صرع و اختلالات خواب

کمک به کودک مبتلا به ADHD

چه علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری کودک شما ناشی از ADHD باشد یا نه، در صورت عدم درمان می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. کودکانی که نمی توانند تمرکز کنند و خود را کنترل کنند، ممکن است در مدرسه مکرراً دچار مشکل شوند و به سختی با دیگران کنار بیایند یا دوست پیدا کنند.

این ناامیدی ها و مشکلات می تواند منجر به کاهش عزت نفس و همچنین اصطکاک و استرس برای کل خانواده شود. اما درمان می تواند تفاوت چشمگیری در علائم کودک شما ایجاد کند.

با حمایت مناسب، فرزند شما می تواند در مسیر موفقیت در تمام زمینه های زندگی قرار گیرد.

اگر کودک شما با علائم ADHD دست و پنجه نرم می کند، فقط منتظر کمک حرفه ای نباشید. گزینه‌هایی که می‌توانید با آن شروع کنید شامل قرار دادن فرزندتان در درمان، اجرای یک برنامه غذایی و ورزش بهتر، و اصلاح محیط خانه برای به حداقل رساندن حواس‌پرتی‌ها است. اگر تشخیص ADHD را دریافت کردید، سپس می توانید با پزشک، درمانگر و مدرسه فرزندتان صحبت کنید تا یک برنامه درمانی شخصی سازی کنید که نیازهای خاص او را برآورده کند.

درمان موثر ADHD در دوران کودکی شامل رفتار درمانی، آموزش و پرورش والدین، حمایت اجتماعی و کمک در مدرسه است. ممکن است از دارو نیز استفاده شود اما هرگز نباید تنها درمان ADHD باشد.

نکاتی برای  والدین کودکان مبتلا به ADHD

اگر کودک شما بیش فعال، بی توجه یا تکانشی است، ممکن است انرژی زیادی لازم باشد تا او را به گوش دادن، پایان دادن به یک کار یا نشستن مجبور کنید. نظارت مداوم می تواند خسته کننده باشد. اما مراحلی وجود دارد که می‌توانید برای بازگرداندن کنترل اوضاع و کمک به فرزندتان از آن بهره ببرید. کودکان مبتلا به ADHD به ثبات، ارتباط روشن و پاداش و پیامدهای رفتار خود نیاز دارند.

آنها همچنین به عشق، حمایت و تشویق زیادی نیازمندند. کارهای زیادی وجود دارد که والدین می توانند برای کاهش علائم و نشانه های ADHD انجام دهند بدون اینکه انرژی طبیعی، بازیگوشی و حس شگفتی منحصر به فرد هر کودک را قربانی کنند.

• مراقب خودتان باشید تا بتوانید بهتر از فرزندتان مراقبت کنید.
• درست غذا بخورید، ورزش کنید، به اندازه کافی بخوابید، راه هایی برای کاهش استرس بیابید، و از خانواده و دوستان و همچنین پزشک و معلم فرزندتان حمایت رو در رو بخواهید.
• با پیروی از برنامه های روزمره، ساده کردن برنامه کودک و مشغول نگه داشتن فرزندتان با فعالیت های سالم، به کودک خود کمک کنید متمرکز و منظم بماند.
• انتظارات روشنی را تعیین کنید.
• قواعد رفتاری را ساده کنید و توضیح دهید که در صورت اطاعت یا شکستن آنها چه اتفاقی خواهد افتاد.
• ورزش و خواب را تشویق کنید.
• فعالیت بدنی تمرکز را بهبود می بخشد و باعث رشد مغز می شود.
• نکته مهم این است که برای کودکان مبتلا به ADHD، خواب با کیفیت و کافی می تواند علائم ADHD را کاهش دهد.
• به کودک خود کمک کنید تا درست غذا بخورد و از مصرف غذاهای ناسالم و شیرین خودداری کنید.
• به فرزند خود بیاموزید که چگونه دوست پیدا کند.
• به آنها کمک کنید شنونده بهتری شوند، یاد بگیرند که چگونه صورت و زبان بدن افراد را بخوانند و راحت تر با دیگران ارتباط برقرار کنند.

جهت پرورش و ارتباط سالم با نوجوان خود می توانید از دوره فرزند پروری بهرمند شوید.