رابطه بین ADHD و اختلال پردازش شنوایی چیست؟
افراد مبتلا به اختلال پردازش شنوایی (APD) در شنیدن برخی صداها مشکل دارند. در برخی موارد، APD در افرادی که با اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) زندگی می کنند رخ می دهد.
اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) یک بیماری شایع سلامت روان است که بر نحوه تفکر، رفتار و مسیریابی شما در زندگی تأثیر می گذارد. بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای تکانشی از ویژگی های آن هستند.
اختلال پردازش شنوایی (APD) که به عنوان اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) نیز شناخته می شود، وضعیتی است که بر توانایی مغز برای پردازش اطلاعات شنوایی تأثیر می گذارد و منجر به مشکلاتی در شنیدن برخی صداها می شود.
افراد مبتلا به ADHD اغلب چالش های پردازش شنوایی را با نرخ های بالاتری تجربه می کنند. اگرچه APD و ADHD معمولاً با هم اتفاق می‌افتند و علائم مشابهی دارند، اما شرایط جداگانه‌ای هستند.
اختلال پردازش شنوایی چیست؟
بر اساس گزارش سال 2023، اگرچه APD می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما این وضعیت عمدتاً کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در میان افراد مبتلا به ADHD، نارساخوانی و اختلال طیف اوتیسم (ASD) رایج است.
مشکلات شناختی یا زبانی باعث ایجاد APD نمی شود. در عوض، APD در سیستم عصبی شنوایی مرکزی رخ می‌دهد، جایی که بخش‌هایی از مغز اطلاعات شنوایی را پردازش می‌کند و با سایر مناطق مغز ارتباط برقرار می‌کند تا به ما در درک صداها کمک کند.
افراد مبتلا به APD ممکن است در حافظه، شنوایی در محیط های پر سر و صدا، درک دستورالعمل ها، خواندن، املا و تمرکز مشکل داشته باشند.
علائم APD در کودکان عبارتند از:
- نیاز به زمان بیشتری برای پاسخ در هنگام برقراری ارتباط
- ناتوانی در پیروی از دستورات یا دستورالعمل های پیچیده
- داشتن توجه ناکافی و حساسیت بالا
- دشواری در تشخیص مکان و منشأ صدا
- مشکل در درک زبان در پس زمینه های پر سر و صدا یا زمانی که کلمات به سرعت ارائه می شوند.
- پاسخ های نامناسب یا متناقض به سوالات یا وضعیت‌ها
- مشکلات خواندن، املاء و یادگیری را تجربه می کند.
بسیاری از این ویژگی‌ها همچنین علائم اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی (ADHD) نیز هستند. با این حال، اگرچه این دو اختلال به طور معمول با یکدیگر همراه هستند و علائم مشابهی دارند، اما دو وضعیت متفاوت هستند.
رابطه ADHD و APD
رابطه بین ADHD و APD به طور کامل درک نشده است. با این حال، مشکلات در توجه، حافظه، برنامه ریزی و هدایت وظایف مرتبط با ADHD ممکن است در چالش هایی در پردازش اطلاعات شنوایی تاثیرگذار باشد.
یک مطالعه در سال 2017 به بررسی مشکلات پردازش شنوایی در کودکان با و بدون ADHD و قبل و بعد از درمان کودکان مبتلا به ADHD با متیل فنیدیت پرداخت.
یافته ها نشان می دهد که کودکان مبتلا به ADHD در آزمون های زیر امتیاز کمتری نسبت به کودکان بدون ADHD کسب کردند:
- بسته شدن شنیداری: توانایی مغز برای درک محرک های شنیداری ناقص و تشخیص الگوها یا کلمات یا جملات کامل.
- ادغام دو گوش: توانایی مغز برای ادغام یا ترکیب اطلاعات شنیداری دریافتی از هر دو گوش.
- ترتیب زمانی: توانایی مغز برای درک و پردازش دقیق ترتیب متوالی و زمان‌بندی محرک‌های شنیداری.
با این حال، پس از یک دوره درمان 6 ماهه با متیل‌فنیدات (MPH)، عملکرد کودکان به طرز قابل توجهی بهبود یافت. این یافته‌ها نشان می‌دهند که درمان با متیل‌فنیدات می‌تواند بهبود مشکلات پردازش شنوایی در کودکان مبتلا به ADHD را تسهیل کند.
چگونه تفاوت بین ADHD و APD را تشخیص دهیم
APD و ADHD می توانند منجر به مشکلات در درک زبان، پیروی از دستورالعمل ها و به خاطر سپردن اطلاعات شنیداری شوند.
همچنین، هر دو اختلال می توانند بر عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارند، به ویژه در کارهایی که نیاز به پردازش شنیداری دارند، مانند درک مطلب یا دنبال کردن سخنرانی.
با این حال، تفاوت های اساسی بین APD و ADHD وجود دارد.
افراد مبتلا به APD، در درک گفتار در محیط های پر سر و صدا، تمایز بین صداهای مشابه یا محلی سازی منبع صدا با مشکل مواجه می شوند.
کسانی که با ADHD زندگی می کنند، مشکلات گسترده تری در تنظیم توجه، بیش فعالی و تکانشگری دارند که می تواند بر جنبه های مختلف زندگی روزمره فراتر از پردازش شنوایی تأثیر بگذارد.
دریافت تشخیص
در کتاب راهنمای تشخیص و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-5-TR)، اختلال فرآیند پردازش شنوایی (APD) به عنوان یک تشخیص جداگانه درج نشده است. به جای آن، علائم مرتبط با APD تحت دسته‌بندی اختلال زبان در این کتاب قرار دارند و بر اساس آن دسته‌بندی ارزیابی و تشخیص داده می‌شوند.
تشخیص درست بین اختلال فرآیند پردازش شنوایی (APD) و اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی (ADHD) نیاز به یک ارزیابی جامع توسط متخصصان بهداشتی و پزشکی دارد. این ارزیابی معمولاً توسط متخصصانی مانند متخصصان گوش و شنوایی، متخصصان گفتار و زبان، یا روان‌شناسان انجام می‌شود.
برای تشخیص علت اصلی مشکلات شنوایی، یک متخصص بهداشت می‌بایست عوامل متعددی را ارزیابی کند. این عوامل شامل توجه شما، شناخت (پردازش اطلاعات ذهنی)، مهارت‌های زبانی و نحوه کارکرد و درک اطلاعات شنوایی توسط شما می‌شوند. این ارزیابی برای تشخیص دقیق مشکلات شنوایی و معرفی روش‌های مناسب درمانی انجام می‌شود.
یک ارزیابی اختلال فرآیند پردازش شنوایی (APD) ممکن است نحوه درک شما از تغییرات در زمان، ساختار، فرکانس و شدت صداها را ارزیابی کند. همچنین ممکن است مشکلات شما در تعیین مکان منشأ صدا، درک گفتار در محیط‌های دشوار و حافظه شنوایی نیز مورد ارزیابی قرار گیرد. این ارزیابی به منظور تشخیص و معالجه بهتر مشکلات شنوایی انجام می‌شود.
نکات مقابله با APD
نکاتی برای مدیریت APD عبارتند از:
- به حداقل رساندن نویز پس‌زمینه: با استفاده از هدفون‌های حذف نویز، یافتن مکان‌های آرام برای مکالمات مهم یا استفاده از مواد جاذب صدا در محل زندگی یا محل کارتان، نویز پس‌زمینه را کاهش دهید. نشستن نزدیک به منبع صدا نیز می تواند کمک کننده باشد.
- به دنبال صندلی ترجیحی: در کلاس‌ها یا جلسات، صندلی نزدیک‌تر به سخنران را انتخاب کنید.
- استفاده از دستگاه های کمکی: دستگاه های گوش دادن کمکی مانند مدولاسیون فرکانس (FM) را در نظر بگیرید.
- تمرین گوش دادن فعال: مهارت های گوش دادن فعال را با متمرکز کردن توجه خود، درخواست توضیح در صورت نیاز و استفاده از نشانه ها یا حرکات بصری برای کمک به درک، توسعه دهید.
- تجزیه اطلاعات پیچیده: هنگام دریافت دستورالعمل‌ها یا اطلاعات پیچیده، برای بهبود درک و نگهداری اطلاعات را به بخش‌های کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید.
نکته پایانی
APD و ADHD شرایط متمایزی هستند که اغلب با هم اتفاق می‌افتند و منجر به چالش‌های اضافی در پردازش شنوایی و توجه می‌شوند. اگرچه این اختلالات ممکن است در علائم همپوشانی داشته باشند، اما شناسایی و رسیدگی به هر وضعیت به طور جداگانه برای ارائه بهترین مداخله و حمایت ضروری است.
اگر فکر می کنید که ممکن است APD یا ADHD داشته باشید، متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند به تمایز بین این شرایط کمک کنند و در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهید توصیه هایی ارائه می دهند.
