رد کردن 5 تصور غلط رایج در مورد ADHD
همانطور که متأسفانه در مورد بسیاری از شرایط بهداشتی دیگر تصورات غلط وجود دارد، دیدگاه های اشتباهی نیز در مورد ADHD رواج دارد.
این سوء تفاهم ها در مورد شرایط برای افراد جامعه مضر است زیرا می تواند منجر به مشکلاتی مانند تأخیر در تشخیص و دسترسی به درمان شود.
به عنوان مثال : ونسا سال‌ها ی زیادی در مدرسه، دبیرستان و در کالج، گذرانده است. در آن سال‌ها، او نمی‌توانست اطلاعاتی را که ساعت‌ها صرف یادگیری کرده بود حفظ کند و دائماً از فکر کارهایی که باید انجام می‌داد احساس اضطراب می‌کرد.
زمانی که او در کالج بود از یک روانپزشک کمک گرفت و تشخیص داده شد که او به ADHD مبتلا است، متوجه شد که چرا این اتفاق برای او افتاده است.
اگر اختلال ونسا در سنین پایین‌تری تشخیص داده می‌شد، ممکن بود ابزارهای مناسبی برای کمک به او در طول مدرسه داده می شد.
با توجه به اتحاد ملی بیماری های روانی (NAMI)، حدود 9 درصد از کودکان مبتلا به ADHD هستند، در حالی که حدود 4 درصد از بزرگسالان به آن مبتلا هستند. به ای معنا که به احتمال زیاد شما فردی را می شناسید که این بیماری را دارد.
با توجه به ماه می که ماه آگاهی از سلامت روان است، پنج افسانه در مورد ADHD وجود دارد که اکنون باید از بین بروند، به امید اینکه واقعیت این وضعیت را روشن کنیم.
باور غلط 1: دختران به ADHD مبتلا نمی شوند
به طور کلی، دختران جوان به احتمال زیاد به اندازه پسران جوان بیش فعال نیستند یا مشکلات رفتاری زیادی در مقایسه با پسران نشان نمی دهند، بنابراین مردم اغلب ADHD را در دختران تشخیص نمی دهند.
در نتیجه، احتمال کمتری وجود دارد که دختران برای ارزیابی ADHD معرفی شوند.
مشکل این افسانه این است که، چون دختران مبتلا به ADHD اغلب درمان نمی شوند، وضعیت آنها می تواند پیشرفت کند و مشکلات زیر را افزایش دهد:
- اضطراب
- اختلالات خلقی
- شخصیت ضد اجتماعی
- سایر اختلالات همراه در بزرگسالی
به همین دلیل است که واقعاً مهم است که توانایی خود را برای شناسایی دختران مبتلا به ADHD بهبود بخشیم و حمایت لازم را برای آنها فراهم کنیم.
باور غلط 2: فرزندپروری ضعیف باعث ADHD می شود
برخی از بیماران بالغ مبتلا به ADHD والدین خود را در قرار ملاقات خود خواهند آورد. در طول این جلسات، اغلب والدین احساس گناه خود را با هم در میان می‌گذارند که آرزو می‌کردند برای کمک به موفقیت فرزندشان و کنترل علائمش کارهای بیشتری انجام می دادند.
این اغلب از این افسانه سرچشمه می گیرد که “فرزندپروری ضعیف” باعث ADHD می شود.
اما واقعیت این است که اینطور نیست. اگرچه ساختار برای یک فرد مبتلا به ADHD مهم است، اما تنبیه مداوم برای علائمی مانند تار کردن کلمات، بی قراری، بیش فعالی یا تکانشگری می تواند در دراز مدت مضرتر باشد.
اما از آنجایی که بسیاری این نوع رفتار را به‌عنوان بی ادبی کودک در نظر می‌گیرند، والدین اغلب به دلیل ناتوانی در کنترل فرزندشان مورد قضاوت قرار می‌گیرند.
به همین دلیل است که مداخلات حرفه ای مانند روان درمانی و داروها اغلب مورد نیاز است.
باور غلط 3: افراد مبتلا به ADHD تنبل هستند
بسیاری از بیماران مبتلا به ADHD من توضیح می‌دهند که اغلب به تنبلی متهم می‌شوند که باعث می‌شود آن‌طور که دیگران انتظار دارند بازده و انگیزه نداشته باشند و از این موضوع احساس گناه می کنند.
افراد مبتلا به ADHD معمولاً برای انجام کارها به ساختار و یادآوری بیشتری نیاز دارند به ویژه فعالیت هایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند.
اما از آنجایی که علائم ADHD ممکن است به صورت بی علاقگی، بی نظمی و فقدان انگیزه ظاهر شود، مگر اینکه مربوط به فعالیتی باشد که واقعاً از آن لذت می برند، ممکن است با تنبلی اشتباه گرفته شود.
با این حال، واقعیت این است که افراد مبتلا به ADHD واقعاً می‌خواهند موفق شوند، اما ممکن است برای شروع و تکمیل کارهایی که دیگران ممکن است وظایف «ساده» را در نظر بگیرند، دچار مشکل شوند.
حتی مرتب‌سازی از طریق نامه یا پاسخ دادن به ایمیل می‌تواند دلهره‌آور باشد، زیرا برای فردی که این بیماری را دارد به انرژی ذهنی پایدارتری نیاز دارد.
این افسانه می تواند بیشتر مضر باشد زیرا این قضاوت ها می تواند باعث ایجاد حس شکست در افراد شود که می تواند به سمت پایین بودن عزت نفس و در دراز مدت به صورت عدم اعتماد به نفس برای دنبال کردن سرمایه گذاری در زندگی پیشرفت کند.
باور غلط 4: داشتن ADHD آنقدرها هم جدی نیست
در حالی که ADHD تهدید کننده زندگی نیست، می تواند پیامدهای جدی بر کیفیت کلی زندگی فردی داشته باشد. در مقایسه با جمعیت عمومی، افراد مبتلا به ADHD بیشتر به موارد زیر مبتلا هستند:
در همین حال، یکی از تجربه‌های رایج در میان بیماران مبتلا به ADHD این است که انجام مسئولیت‌های کاری دشوار است و آنها دائماً تحت نظارت یا مشروط هستند.
این بدان معناست که آنها دائماً در ترس از دست دادن شغل خود و ناتوانی در حفظ وضعیت مالی زندگی می کنند که می تواند زندگی شخصی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
افراد مبتلا به ADHD ممکن است به زمان بیشتری برای تکمیل وظایف خود نیاز داشته باشند تا بتوانند پیشرفت کنند.
باور غلط 5: ADHD یک اختلال پزشکی واقعی نیست
تحقیقات تفاوت هایی را بین مغز مبتلا به ADHD و مغز بدون آن نشان داده است، علاوه بر این تفاوت در نحوه عملکرد مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین، نوراپی نفرین و گلوتامات وجود دارد.
بخش‌هایی از مغز که در ADHD نقش دارند، نقش مهمی در عملکردهای اجرایی ما دارند، مانند:
- برنامه ریزی
- سازماندهی
- شروع وظایف
مطالعات در دوقلو ها همچنین نشان می دهد که ADHD دارای یک جزء ژنتیکی است، به طوری که در دوقلوهای همسان، اگر یکی از دوقلوها ADHD داشته باشد، دیگری نیز احتمالاً آن را دارد.
نکته پایانی
افراد مبتلا به ADHD اغلب مورد قضاوت قرار می گیرند و به طور غیرمنصفانه برچسب گذاری می شوند. علاوه بر این، آنها اغلب می بینند:
- تسهیلات برای موفقیت آنها ساخته نشده است.
- ADHD در آنها به اندازه کافی زود تشخیص داده نمی شوند.
- آنها با کسانی در جامعه روبرو می شوند که معتقدند ADHD چیز مهمی نیست.
به این دلایل و موارد دیگر، اگر بخواهیم آگاهی را در مورد این وضعیت افزایش دهیم و به افراد جامعه برای موفقیت در تمام جنبه‌های زندگی‌شان نیاز داشته باشیم، باید افسانه‌هایی را که در مورد ADHD احاطه می‌کنند، از بین ببریم.
