7 کاری که قبل از جدایی باید انجام دهید
متأسفانه گاهی اوقات در زندگی واقعی برای بسیاری از ما تصمیم برای جدایی کمتر تکانشی است و معمولاً نتیجه هفته ها و ماه ها تفکر پر از اضطراب است. در ادامه نکاتی بیان شده تا این راه را هموارتر سازد:
1. بدانید که به کجا میروید.
بله، اگر این یک بحران است، اگر خشونت وجود دارد، شما و شاید شما و کودکان، فقط باید برای خروج از محل فوراً اقدام کنید.
اما اگر این موضوع دقیقتر باشد، بدانید که دارید به کجا میروید. برای چند روز احتمالاً خوابیدن در خانه یک دوست کار میکند، اما برای مدت طولانیتر باید چیزی برای مدت زمان بلند را در نظر داشته باشید.
تحقیقات خود را انجام دهید: از قبل با برادرتان که اتاق اضافی دارد و واقعاً خوشحال است که شما را به خانه می برد صحبت کنید. مکانی را پیدا کنید که متناسب با بودجه و نیازهای شما باشد. و اگر در یک رابطه سمی هستید و منابع کافی ندارید، یک مکانی را پیدا کنید که با بودجه و نیازهای شما سازگار باشد. با مراکز مشاوره صحبت کنید و جایی را در منطقه خود پیدا کنید که برای افرادی که مانند شما با مشکلات دست و پنجه نرم کردهاند، باز باشد. فعال باشید و از قبل با سرپرست کار خود در مورد نیاز به مرخصی از کار نیز صحبت کنید.
داشتن یک برنامه مستقر برای مسکن موجب کاهش استرس یک وضعیت از پیش استرسزا را فراهم خواهد کرد.
2. بدانید که چرا می روید؟ همه جدایی ها هدف یکسانی ندارند.
ممکن است نیاز داشته باشید فقط کمی فضای جسمانی و عاطفی داشته باشید تا احساسات خود را مرتب کرده و بفهمید چه احساسی دارید و چه میخواهید. ممکن است تجربه تنهایی یا تنها بودن را داشته باشید. این ممکن است گام اول به سوی یک طلاق باشد که به عنوان هدف نهایی خود تصمیم گرفتهاید. شناخت هدف شما به شما کمک میکند تا روی آنچه که باید دستیابی کنید، به شکل متمرکز و کاملاً واضح باقی بمانید.
3. مشاوره حقوقی دریافت کنید.
آیا خروج از منزل ترک محسوب می شود؟ آیا ترک من به طور بالقوه بر حضانت من از فرزندان تأثیر خواهد گذاشت؟ اگر همسر من بدلیل انتقال به شغل جدید بین کارها استخدام نشده است، آیا ممکن است مسئولیت پرداخت نفقه به عهده من باشد؟
حتی یک مشاوره کوتاه با یک وکیل از قبل (چه با یک وکیل خصوصی یا مشاور حقوقی) استرس شما را کاهش می دهد و به شما کمک می کند تا بهترین برنامه را توسعه دهید.
4. تصمیم بگیرید که دوست دارید شریک زندگی شما بیشتر از همه در مورد ترک شما چه چیزی بفهمد.
دانستن دلیل رفتنتان نیز به شما کمک می کند تا با شریک زندگی خود شفاف باشید. زمانی که هدف جدایی را برای خودتان فهمیدید، تصمیم بگیرید که پیام شماره یکی که می خواهید شریک زندگی تان بفهمد چیست. اکنون زمانی نیست که شریک زندگی خود را با توضیحات بیش از حد، تاریخچه مفصلی از اضطراب خود پر کنید. احتمالاً شریک زندگی شما از نظر عاطفی در موقعیتی برای پردازش آنچه می گویید نیست و گفتگو احتمالاً فقط به مشاجره منجر می شود.
آن را کوتاه و واضح نگه دارید. اگر رو در رو دشوار است، یادداشت یا ایمیل بنویسید. هنگامی که غبار احساسی کمی فروکش کرد، هر دوی شما در فضای بهتری برای گفتگوی کامل تر هستید.
5. با فرزندان خود صحبت کنید.
اگر یک بحران نیست، آنچه را که می خواهید به فرزندان خود بگویید، ترسیم کنید. قانون سرانگشتی این است که در صورت امکان حدود یک هفته قبل(برای نوجوانان تا دو هفته) به فرزندان خود اطلاع دهید. این شوک تغییر را کم می کند و به آنها زمان می دهد تا آنچه شما می گویید را جذب کنند. یک بازه زمانی بیش از حد طولانی یا یک بازه زمانی مبهم باعث میشود آنها احساس اضطراب کنند و در این فکر باشند که آیا نظر خود را تغییر دادهاید یا آنها برای تغییر آن چه کاری باید انجام دهند.
اگر یک سخنرانی طولانی در مورد تمام شکایتهای خود درباره رابطه بدهید کار درستی نیست و حتی ممکن است مضر باشد. این تنها باعث میشود که کودکان احساس گیجی کنند، احساس کنند که باید طرف یکی از شما باشند یا احساس کنند که باید از شما مراقبت کنند که هیچکدام از این موارد خوب نیست.
چیزی که بچهها، حتی نوجوانان، بیشتر به آن اهمیت میدهند، این است که چه چیزی در دنیای آنها تغییر میکند، روی آنها تمرکز کنید. مانند اینکه چگونه و چه زمانی شما را خواهند دید؟ آیا آنها قرار است به همان مدرسه بروند؟
بدون کشاندن آنها به مسائل مربوط به بزرگسالان، به آنها اطلاع دهید که چه می دانید. در حالت ایده آل، این بحث را با شریک زندگی خود ترسیم کنید تا پیام یکسانی را دریافت کنند. اگر نتوانید این کار را انجام دهید، بحث خود را طراحی کنید و بعداً تلاش کنید تا همه چیز را روشن کنید.
6. قوانین ارتباطی خود را با همسرتان تعیین کنید.
ایدههای شما درباره کودکان و بازدید چیست؟ چه نوع تماسی با همسرتان میخواهید، چک کردن روزانه تلفنی در مورد کودکان، دیدارهای هفتگی یا هیچ تماسی؟
به جای واکنش نشان دادن، فعال باشید. با ایده آل شروع کنید و سپس در مورد آنچه که مایل به مذاکره هستید تصمیم بگیرید. این را طوری ترسیم کنید که در تمایل خود به ترک یا به دلیل احساس گناه، فقط پیشنهادات شریکتان را نپذیرید. در اینجا مشاوره حقوقی شما می تواند رهنمودهایی را ارائه دهد.
7. حمایت را به دست آورید.
این احتمالاً مهمترین گام است. خانواده میتوانند حمایتکننده باشند. آنها ممکن است در مورد تصمیم شما نظر منفی داشته باشند. ممکن است احساس کنند که میان شما و همسرتان گیر کردهاند و در میانه این درگیری حس کنند همچنین نگران کودکان هستند.
تصمیم بگیرید که به چه کسانی و چه چیزی بخواهید بگویید، اما همچنین خانواده و دوستانی را پیدا کنید که واقعاً در کنار شما هستند و میتوانند حمایت عاطفی و راهنمایی لازم را به شما ارائه دهند. در نظر داشته باشید که یک روانشناس پیدا کنید اگر هنوز یکی ندارید.
جدایی هرگز گام آسانی برای برداشتن نیست، اما با آمادگی مناسب شما قادر خواهید بود این انتقال را با موفقیت طی کنید.
