اختلال اضطراب جدایی
اختلال اضطراب جدایی چیست؟
اضطراب جدایی بخشی طبیعی از رشد کودک است. معمولاً در نوزادان بین 8 تا 12 ماهه رخ می دهد و معمولاً در حدود 2 سالگی ناپدید می شود. با این حال، در بزرگسالان نیز می تواند اتفاق بیافتد.
برخی از کودکان در دوران دبستان و دوران نوجوانی نیز علائم اضطراب جدایی را دارند. این وضعیت اختلال اضطراب جدایی یا SAD نامیده می شود.
سه تا چهار درصد کودکان این حالت را تجربه می کنند.
این افراد ممکن است خلق و خوی عمومی و مشکلات سلامت روان را نشان دهد. حدود یک سوم از کودکان مبتلا به SAD در بزرگسالی با بیماری روانی تشخیص داده می شوند.
علائم اختلال اضطراب جدایی
علائم SAD زمانی رخ می دهد که کودک از والدین یا مراقبان جدا می شود. ترس از جدایی نیز می تواند باعث بروز رفتارهای مرتبط با اضطراب شود. برخی از رایج ترین این رفتارها عبارتند از:
- چسبیدن به والدین
- گریه شدید
- امتناع از انجام کارهایی که نیاز به جدایی دارند.
- بیماری جسمی، مانند سردرد یا استفراغ
- عصبانیت های شدید و عاطفی
- امتناع از رفتن به مدرسه
- عملکرد ضعیف در مدرسه
- عدم برقراری ارتباط سالم با کودکان دیگر
- امتناع از تنها خوابیدن
- کابوس شبانه
عوامل خطر اختلال اضطراب جدایی
اختلال اضطراب جدایی در کودکان با موارد زیر بیشتر رخ می دهد:
- سابقه خانوادگی اضطراب یا افسردگی
- شخصیت های خجالتی و ترسو
- وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین
- والدین بیش از حد محافظت کننده
- فقدان تعامل مناسب والدین
- مشکلات برخورد با بچه های هم سن و سال
SAD همچنین می تواند پس از یک رویداد استرس زا در زندگی مانند موارد زیر رخ دهد:
اختلال اضطراب جدایی چگونه تشخیص داده می شود؟
کودکانی که سه مورد یا بیشتر از علائم فوق را تجربه می کنند ممکن است مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تشخیص داده شوند.
پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تأیید تشخیص تجویز کند.
پزشک شما همچنین ممکن است تعامل شما با فرزندتان را تماشا کند. این نشان می دهد که آیا سبک فرزندپروری شما بر نحوه برخورد فرزندتان با اضطراب تأثیر می گذارد یا خیر.
اختلال اضطراب جدایی چگونه درمان می شود؟
برای درمان SAD از تراپی و دارو استفاده می شود. هر دو روش درمانی می توانند به کودک کمک کنند تا با اضطراب به شیوه ای مثبت مقابله کند.
تراپی
موثرترین درمان، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. با CBT، به کودکان تکنیک های مقابله با اضطراب آموزش داده می شود که تکنیک های رایج تنفس عمیق و آرامش است.
درمان تعامل والد و کودک راه دیگری برای درمان SAD است که دارای سه مرحله اصلی درمان است:
- تعامل کودک محور (CDI)، بر بهبود کیفیت رابطه والد و کودک تمرکز دارد. توجه به صمیمیت و دلسوزی، تمرکز و تحسین و تمجید از عوامل مهم در این فرآیند درمانی است. این موارد به تقویت احساس امنیت در کودک کمک می کند.
- تعامل مبتنی بر شجاعت (BDI)، که به والدین درباره اینکه چرا فرزندشان احساس اضطراب می کند، آموزش می دهد. درمانگر برای فرزند شما نردبان شجاعت ایجاد خواهد کرد. نردبان موقعیت هایی را نشان می دهد که باعث ایجاد احساسات اضطرابی می شود و برای واکنش های مثبت پاداش تعیین می کند.
- تعامل مبتنی بر والدین (PDI)، که به والدین می آموزد که به وضوح با فرزندشان ارتباط برقرار کنند. این به مدیریت رفتار ضعیف کمک می کند.
محیط مدرسه کلید دیگری برای موفقیت در درمان است. کودک شما زمانی که احساس اضطراب می کند به مکانی امن برای رفتن نیاز دارد. همچنین باید راهی وجود داشته باشد که فرزند شما در صورت لزوم در ساعات مدرسه یا سایر مواقعی که از خانه دور است با شما ارتباط برقرار کند.
در نهایت، معلم فرزند شما باید تعامل با سایر همکلاسی ها را تشویق کند. اگر در مورد کلاس درس فرزندتان نگرانی دارید، با معلم یا یک مشاور راهنمایی صحبت کنید.
دارو
هیچ داروی خاصی برای اختلال اضطراب جدایی وجود ندارد. در صورت بی اثر بودن سایر اشکال درمان، گاهی اوقات در کودکان بزرگتر مبتلا به این بیماری از داروهای ضد افسردگی استفاده می شود.
این تصمیمی است که باید توسط والدین یا سرپرست کودک و پزشک مورد توجه قرار گیرد.
در زمان مصرف دارو کودکان باید از نظر عوارض جانبی به دقت تحت نظر باشند.
اثرات اختلال اضطراب جدایی بر زندگی خانوادگی
رشد عاطفی و اجتماعی هر دو به طور جدی تحت تأثیر اختلال اضطراب جدایی قرار دارند. این وضعیت می‌تواند باعث شود کودک از تجربه‌های حیاتی برای رشد طبیعی اجتناب کند.
SAD همچنین می تواند بر زندگی خانوادگی تأثیر بگذارد. برخی از این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فعالیت های خانوادگی که با رفتار منفی محدود می شوند.
- والدین وقت کمی برای خود یا یکدیگر دارند که منجر به ناامیدی می شود.
- خواهر و برادرهایی که از توجه اضافی به کودک مبتلا به SAD حسادت می کنند.
اگر فرزند شمامبتلا به اختلال اضطراب جدایی است، با پزشک خود در مورد گزینه های درمانی و راه هایی که می توانید برای مدیریت تأثیر آن بر زندگی خانوادگی خود بهرمند شوید، صحبت کنید.
