اثرات ADHD بزرگسالان بر روابط
اگرچه ADHD ممکن است بر روابط بزرگسالان تأثیر منفی بگذارد، شفقت و کار تیمی می‌تواند به موفقیت یک رابطه کمک کند.
ایجاد و حفظ یک رابطه قوی می تواند برای هر کسی یک چالش باشد. اما داشتن اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) ممکن است مجموعه‌ای از چالش‌ها را به همراه داشته باشد.
این اختلال عصبی رشدی ممکن است باعث شود شرکای افراد مبتلا به ADHD آنها را به صورت زیر تصور کنند:
- شنوندگان ضعیف
- غیر حساس
- به راحتی حواس پرت می شود
- فراموشکار
به دلیل چنین دشواری هایی، گاهی اوقات حتی عاشقانه ترین روابط هم دچار مشکل شود.
درک اثرات ADHD بزرگسالان بر روابط می تواند به جلوگیری از شکسته شدن آن کمک کند. در واقع، حتی راه هایی برای تضمین یک رابطه کاملاً شاد وجود دارد.
درک علائم ADHD
اگر شریک زندگی شما ADHD داشته باشد، ممکن است علائم مشکلات توجه و همچنین رفتارهای بیش از حد را نشان دهد. این اختلال رشد عصبی مزمن است، به این معنی که افراد در طول زندگی خود به آن مبتلا هستند.
اکثر افراد مبتلا به ADHD مشکلات زیر را تجربه می کنند:
- تمرکز
- در حال سازماندهی
- خود انضباطی
- به تعویق انداختن
روابط ممکن است با طغیان های خشمگین یا نامناسب توسط شریک مبتلا به ADHD مشخص شود. گاهی اوقات، صحنه هایی ممکن است فوران کند که می تواند به شریک زندگی و کودکان آسیب برساند.
اگرچه این حملات خشم ممکن است به همان سرعتی که ظاهر می شوند از بین بروند، اما کلمات ظالمانه ای که از روی تکانه گفته می شود ممکن است تنش را در محیط خانه افزایش دهد.
ADHD و مشکلات رابطه
اگرچه هر شریکی مجموعه‌ای از خصوصیات خود را وارد یک رابطه می‌کند، اما شریک مبتلا به ADHD اغلب ممکن است مشکلات زیر را داشته باشد:
- تصویر منفی از خود
- عدم اعتماد به نفس
- احساس شرمندگی
این مسائل ممکن است در ابتدا رابطه پوشانده شود، که یکی از مزایای بیش تمرکزی علامت ADHD است. این توانایی تمرکز شدید و غرق شدن کامل در یک فعالیت است.
اما این تمرکز ناگزیر تغییر می کند. وقتی این اتفاق می افتد، ممکن است به نظر برسد که یک فرد مبتلا به ADHD به سختی متوجه شریک زندگی خود می شود. این ممکن است باعث شود شریک نادیده گرفته شده تعجب کند که آیا واقعاً دوستش دارند یا خیر. این می تواند یک رابطه را تیره کند.
شریک مبتلا به ADHD ممکن است دائماً عشق یا تعهد شریک خود را مورد سؤال قرار دهد، که ممکن است به عنوان عدم اعتماد درک شود که می تواند زوج را از هم دورتر کند.
ADHD و ازدواج
ADHD می تواند فشار بیشتری را در ازدواج ایجاد کند. با گذشت زمان، همسری که تحت تأثیر ADHD قرار نگرفته است ممکن است متوجه شود که مجبور است بیشتر موارد زیر را حمل کند:
- فرزندپروری
- مسئولیت مالی
- مدیریت خانه
- حل مشکلات خانوادگی
- کارهای خانه
این تقسیم مسئولیت‌ها می‌تواند باعث شود که شریک مبتلا به ADHD به جای یک همسر، کودک به نظر برسد. اگر ازدواج به رابطه والدین و فرزند تبدیل شود، پویایی جنسی آسیب می بیند. همسر غیر ADHD ممکن است رفتار شریک خود را به عنوان نشانه ای از عشق از دست رفته تعبیر کند. این نوع شرایط می تواند منجر به طلاق شود.
اگر همسر شما ADHD دارد، تمرین همدلی بسیار مهم است. وقتی شرایط سخت می شود، یک نفس عمیق بکشید و دلایل عاشق شدن خود را به خاطر بسپارید. چنین یادآورهای کوچکی می توانند شما را در برخی از پر هرج و مرج ترین روزها بگذرانند.
اگر احساس می کنید دیگر نمی توانید این وضعیت را تحمل کنید، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که به مشاوره ازدواج یا زوج درمانی فکر کنید.
چرا جدایی ها اتفاق می افتد
گاهی اوقات، پایان یک رابطه ممکن است یک شوک کامل برای شریک مبتلا به ADHD باشد، که بیش از حد حواسش پرت شده بود که متوجه شکست رابطه شده باشد.
در تلاش برای فرار از احساس غرق شدن در کارهای خانه یا فزند پروری، شریک مبتلا به ADHD ممکن است از نظر ذهنی و عاطفی کناره گیری کرده باشد و باعث شود که شریک دیگر احساس رها شدن و رنجش کند.
اگر شریک مبتلا به ADHD تشخیصی دریافت نکرده و در حال درمان نباشد، این پویایی ممکن است بدتر شود. با این حال، درمان حتی ممکن است برای مهار خشم و عصبانیت کافی نباشد.
هر چه این مشکلات برای ادامه یک رابطه بیشتر باقی بماند، احتمال جدایی بیشتر می شود.
ایجاد یک رابطه موفق
رابطه ای که شامل یک فرد مبتلا به ADHD باشد هرگز آسان نیست، اما به هیچ وجه محکوم به شکست نیست.
اگر زوجی که با ADHD کنار می آیند می خواهند رابطه خود را احیا کنند، باید تشخیص دهند که مشکل بیش فعالی است، نه فرد مبتلا. سرزنش یکدیگر برای علائم ADHD تنها شکاف بین آنها را بیشتر می کند.
این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کاهش زندگی جنسی
- خانه به هم ریخته
- مبارزات مالی
شریک ADHD باید از طریق دارو و مشاوره درمان شود.
درمان های زیر ممکن است به حفظ رابطه قوی و هم سالم کمک کند:
- داروهایی برای کاهش علائم ADHD
- رفتار درمانی برای ADHD
- تلاش برای تقویت ارتباطات
- توجه متقابل به یکدیگر
- تعهد به تقسیم عادلانه مسئولیت ها
زوج درمانی را در نظر بگیرید
زوج درمانی با متخصصی که در ADHD تخصص دارد، می‌تواند حمایت بیشتری برای هر دو طرف فراهم کند و به زوج کمک کند تا راه خود را به سمت ارتباط سازنده و صادقانه بازگردند.
مدیریت این اختلال به‌عنوان یک زوج می‌تواند به زوجین کمک کند تا پیوندهای خود را بازسازی کنند و نقش‌های سالمی را در روابط خود اتخاذ کنند.
نکته پایانی
ADHD می تواند بر روابط تأثیر منفی بگذارد، اما لازم نیست اینطور باشد. پذیرش متقابل نواقص می تواند از نظر ایجاد همدلی برای یکدیگر و یادگیری کاهش سرعت کمک کند.
شفقت و کار تیمی در صدر فهرست ویژگی هایی است که باعث می شود رابطه با شریک ADHD کارآمد باشد.
در عین حال، اگر فکر می کنید که درمان می تواند در به حداقل رساندن برخی از علائم شدید کمک کند، باید شریک زندگی خود را تشویق کنید تا کمک بگیرد. مشاوره همچنین می تواند فضای تیمی بیشتری را برای هر دوی شما ایجاد کند.
