خودکشی نوجوانان

مواردی که خطر خودکشی را در بین نوجوانان افزایش می دهد عبارتند از:

• یک اختلال روانی، به ویژه افسردگی، اختلال دوقطبی، و مصرف الکل و مواد مخدر (در واقع، حدود 95 درصد افرادی که بر اثر خودکشی می میرند، در زمان مرگ دچار اختلال روانی هستند)
• احساس پریشانی، تحریک پذیری یا بی قراری
• احساس ناامیدی و بی ارزشی که اغلب با افسردگی همراه است.
• اقدام قبلی برای خودکشی
• سابقه خانوادگی افسردگی یا خودکشی
• آزار عاطفی، فیزیکی یا جنسی
• فقدان شبکه حمایتی، روابط ضعیف با والدین یا همسالان، و احساس انزوای اجتماعی

علائم هشدار دهنده خودکشی چیست؟

خودکشی در میان نوجوانان اغلب پس از یک رویداد استرس زا در زندگی اتفاق می افتد، مانند مشکلات در مدرسه، جدایی از یک دوست، مرگ یکی از عزیزان، طلاق، یا یک درگیری بزرگ خانوادگی.

نوجوانانی که به خودکشی فکر می کنند ممکن است:

• در مورد خودکشی یا مرگ صحبت کنند.
• اشاره کنند که ممکن است دیگر در اطراف شما نباشند.
• در مورد احساس ناامیدی یا احساس گناه صحبت کنند.
• از دوستان یا خانواده دور شوند.
• در مورد مرگ، جدایی و از دست دادن آهنگ، شعر یا نامه بنویسند.
• شروع به دادن اموال ارزشمند به خواهر و برادر یا دوستان کنند.
• تمایل به شرکت در چیزها یا فعالیت های مورد علاقه خود را از دست دهند.
• در تمرکز یا تفکر واضح مشکل دارند.
• تغییراتی در عادات غذایی یا خوابیدن دارند.
• درگیر رفتارهای مخاطره آمیز می شوند.
• علاقه خود را نسبت به مدرسه یا ورزش از دست می دهند.

والدین چه کاری می توانند انجام دهند؟

بسیاری از نوجوانانی که در اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند یا اقدام به خودکشی می کنند، نوعی هشدار را از قبل به عزیزانشان داده اند. بنابراین برای والدین مهم است که علائم هشدار دهنده را بدانند تا نوجوانانی که ممکن است دست به خودکشی بزنند بتوانند کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند.

اگرچه همیشه قابل پیشگیری نیست، اما همیشه خوب است که از آن مطلع باشید و برای کمک به یک نوجوان مشکل‌دار اقدام کنید.

برخی از بزرگسالان احساس می کنند کودکانی که می گویند قصد دارند به خود صدمه بزنند یا خود را بکشند، فقط برای توجه این کار را انجام می دهند. درک این نکته مهم است که اگر نوجوانان هنگام جلب توجه نادیده گرفته شوند، ممکن است احتمال آسیب رساندن به خودشان را افزایش دهند.

جلب توجه در قالب ویزیت های اورژانس، قرار ملاقات با پزشک و درمان های اقامتی به طور کلی چیزی نیست که نوجوانان می خواهند مگر اینکه به شدت افسرده باشند و به خودکشی فکر کنند یا حداقل آرزوی مرگشان را داشته باشند. مهم است که علائم هشدار دهنده را جدی ببینیم.

ببینید و گوش کنید

مراقب نوجوان افسرده و گوشه گیر باشید. درک افسردگی در نوجوانان بسیار مهم است زیرا می تواند متفاوت از باورهای رایج در مورد افسردگی به نظر برسد. برای مثال، ممکن است به جای ناراحتی یا گریه مزمن، به شکل مشکلات با دوستان، نمرات، خواب، یا بداخلاق و تحریک پذیر بودن باشد.

سعی کنید خطوط ارتباطی را باز نگه دارید و نگرانی، حمایت و عشق خود را ابراز کنید. اگر نوجوانتان به شما اعتماد می کند، نشان دهید که این نگرانی ها را جدی می گیرید. دعوا با یک دوست ممکن است به نظر شما مهم نباشد، اما برای یک نوجوان ممکن است احساس ناراحتی عمیق و سختی ایجاد کند. آنچه را که نوجوانتان می‌گذرد، کوچک نکنید یا نادیده نگیرید، زیرا این امر می‌تواند احساس ناامیدی را در او افزایش دهد.

اگر نوجوانتان در صحبت کردن با شما احساس راحتی نمی کند، به فرد بی طرف تری مانند یکی دیگر از بستگان، یک روحانی، یک مربی، یک مشاور مدرسه یا پزشک فرزندتان پیشنهاد دهید.

سوال بپرسید

برخی از والدین تمایلی به پرسیدن از نوجوانان ندارند که آیا آنها به خودکشی فکر کرده اند یا به خود آسیب رسانده اند. برخی می ترسند با پرسیدن، فکر خودکشی را در سر نوجوان خود بکارند.

همیشه پرسیدن ایده خوبی است، حتی اگر سخت باشد. گاهی اوقات توضیح اینکه چرا سوال می کنید کمک می کند. به عنوان مثال، ممکن است بگویید: “من متوجه شده ام که شما در مورد تمایل به مردن زیاد صحبت می کنید. آیا در مورد تلاش برای خودکشی فکر کرده اید؟”

چگونه می توانیم کمک بگیریم؟

اگر متوجه شدید که فرزندتان به خودکشی فکر می کند، فورا کمک بگیرید. پزشک شما می تواند شما را به یک روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد، یا بخش روانپزشکی بیمارستان محلی شما می تواند لیستی از پزشکان منطقه شما را به شما ارائه دهد. انجمن سلامت روان محلی شما یا انجمن پزشکی شهرستان نیز می‌توانند مرجع ارائه کنند. در مواقع اضطراری، با شماره های اضطراری تماس بگیرید.

اگر نوجوان شما در شرایط بحرانی قرار دارد، اورژانس محلی شما می تواند یک ارزیابی روانپزشکی انجام دهد و شما را به منابع مناسب ارجاع دهد. اگر مطمئن نیستید که آیا باید فرزندتان را به اورژانس بیاورید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر برای ملاقات با یک متخصص بهداشت روان برنامه ریزی کرده اید، قرار ملاقات خود را حفظ کنید، حتی اگر نوجوان شما بگوید که احساس بهتری دارد یا نمی رود. افکار خودکشی معمولا می آیند و می روند. اما نوجوان شما به کمک نیاز دارد تا مهارت های مورد نیاز برای تحت کنترل نگه داشتن افکار و رفتارهای خودکشی در طول یک بحران را توسعه دهد.

اگر نوجوان شما به ملاقات نمی رود، به متخصص سلامت روان بگویید. با رفتن به جلسه و کار با پزشک خود، دسترسی به کمک مورد نیاز فرزندتان را حفظ خواهید کرد. پزشک همچنین می‌تواند راه‌هایی را مطرح کند که ممکن است به نوجوان شما کمک کند تا با دریافت کمک موافقت کند.

به یاد داشته باشید که درگیری‌های بین والدین و فرزند می‌تواند اوضاع را برای نوجوانانی که احساس انزوا، درک نادرست، بی‌ارزش یا خودکشی می‌کنند، بدتر کند. برای مشکلات خانوادگی کمک بگیرید و آنها را به روشی سالم حل کنید. اگر خانواده شما سابقه افسردگی، سوء مصرف مواد یا خشونت خانگی دارند، به متخصص سلامت روان بگویید. در مورد هر استرس دیگری در خانه صحبت کنید، مانند محیط انتقادی مداوم.

اگر کودکی را به دلیل خودکشی از دست داده اید

برای والدین، مرگ یک کودک دردناک ترین فقدانی است که می توان تصور کرد. برای والدینی که فرزند خود را به دلیل خودکشی از دست داده اند، درد و اندوه می تواند تشدید شود. این احساسات ممکن است هرگز به طور کامل از بین نرود. اما بازماندگان خودکشی می توانند اقداماتی را برای شروع روند بهبودی انجام دهند:

• با دیگران در تماس باشید. خودکشی می تواند برای اعضای بازمانده خانواده انزوا ایجاد کند زیرا دوستان اغلب نمی دانند چه بگویند یا چگونه کمک کنند. افراد حامی پیدا کنید تا در مورد کودک و احساسات خود با آنها صحبت کنید. اگر به نظر می رسد اطرافیان شما از تماس گرفتن ناراحت هستند، گفتگو را شروع کنید و از آنها کمک بخواهید.
• به یاد داشته باشید که سایر اعضای خانواده شما نیز غمگین هستند و هرکسی به روش خود ابراز ناراحتی می کند. به ویژه سایر فرزندان شما ممکن است سعی کنند به تنهایی با درد خود کنار بیایند تا بار شما را سنگین نکنند. از طریق اشک ها، عصبانیت ها و سکوت ها در کنار یکدیگر باشید و در صورت لزوم، با هم کمک و حمایت دریافت کنید.
• انتظار داشته باشید که سالگردها، تولدها و تعطیلات ممکن است سخت باشند. روزهای مهم و تعطیلات اغلب حس از دست دادن و اضطراب را دوباره بیدار می کنند. در آن روزها، بهترین کار را برای نیازهای عاطفی خود انجام دهید، خواه این به معنای محاصره کردن خود با خانواده و دوستان یا برنامه ریزی یک روز آرام برای تفکر باشد.
• درک کنید که طبیعی است احساس گناه کنید و بپرسید که چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد. اما درک این نکته نیز مهم است که ممکن است هرگز به پاسخ هایی که می خواهید نرسید. بهبودی که در طول زمان اتفاق می‌افتد، از رسیدن به نقطه‌ی بخشش می‌آید هم برای فرزندتان و هم برای خودتان.
• گروه‌های مشاوره و حمایت می‌توانند نقش مهمی در کمک به شما داشته باشند تا متوجه شوید که تنها نیستید. گاهی اوقات، اعضای خانواده داغدار بخشی از شبکه پیشگیری از خودکشی می شوند که به والدین، نوجوانان و مدارس کمک می کند یاد بگیرند که چگونه از تراژدی های آینده جلوگیری کنند.

کمک به نوجوانان برای مقابله با ضرر

اگر فردی که نوجوان شما می شناسد اقدام به خودکشی کرده یا فوت کرده است، چه کاری باید انجام دهید؟ ابتدا، احساسات فراوان فرزندتان را بپذیرید. برخی از نوجوانان می گویند که احساس گناه می کنند به ویژه آنهایی که احساس می کردند می توانند اعمال و سخنان دوست خود را بهتر تفسیر کنند.

برخی دیگر می گویند که از شخصی که مرتکب یا اقدام به خودکشی کرده است به دلیل انجام کاری خودخواهانه احساس خشم می کنند. با این حال برخی دیگر می گویند که هیچ احساس قوی ندارند یا نمی دانند چگونه احساس خود را بیان کنند. به کودک خود اطمینان دهید که هیچ راه درست یا نادرستی برای احساس وجود ندارد، و صحبت کردن در مورد آن در زمانی که آماده است مشکلی ندارد.

وقتی فردی اقدام به خودکشی می کند و زنده می ماند، ممکن است افراد از صحبت کردن با او در مورد آن بترسند یا ناراحت شوند. به نوجوان خود بگویید که در برابر این تمایل مقاومت کند. این زمانی است که فرد نیاز دارد با دیگران احساس ارتباط کند.

بسیاری از مدارس با دعوت از مشاوران ویژه برای صحبت با دانش آموزان و کمک به آنها برای مقابله با خودکشی دانش آموزان مقابله می کنند. اگر نوجوان شما با خودکشی یکی از دوستان یا همکلاسی‌هایش دست و پنجه نرم می‌کند، او را تشویق کنید که از منابع استفاده کند یا با شما یا بزرگسال مورد اعتماد دیگری صحبت کند.

افسردگی نوجوانان

افسردگی و عصبانیت