اسکولیونوفوبیا (ترس از مدرسه)
اختلال اسکولیونوفوبیا یک ترس غیرمعقول و شدید از مدرسه است. این ترس به عنوان یک تشخیص بالینی وجود ندارد، اما معمولاً نشانه‌ای از اختلالات اضطرابی دیگر است. عدم حضور در مدرسه بیشتر احتمال دارد که در دوره‌های ترکیبی از تغییرات اتفاق بیفتد، مانند شروع مدرسه متوسط یا دبیرستان. کودکانی که از اسکولیونوفوبی رنج می‌برند، زمانی که به مدرسه فکر می کنند معمولاً به صورت جسمی بیمار می‌شوند.
این ترس از مدرسه می‌تواند به چندین شکل ظاهر شود، از جمله علائم جسمی مانند تهوع، سردرد یا درد شکم. کودکانی که از اسکولیونوفوبی رنج می‌برند، ممکن است علائم رفتاری مانند عدم حضور در مدرسه، گریه، تنبلی یا لزومی به والدین برای اجتناب از مدرسه نشان دهند.
اسکولیونوفوبیا (scolionophobia) چیست؟
اسکولیونوفوبیا یک ترس شدید از مدرسه است که برای مدت طولانی با فرزند شما باقی می ماند. این یک تشخیص بالینی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) نیست. اما برخی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی آن را شبیه به فوبیاهای خاص می دانند.
بسیاری از کودکان در برخی مواقع تمایلی به رفتن به مدرسه ندارند. اما کودکان مبتلا به اسکولیونوفوبیا حتی از فکر رفتن به مدرسه هم دچار احساس ناامنی یا اضطراب می شوند. حتی ممکن است از نظر جسمی بیمار شوند. کودک مبتلا اغلب به دلایل مبهم یا نامعلوم روزهای زیادی را از مدرسه غیبت می کند.
فوبیای مدرسه یا امتناع از مدرسه اغلب با سایر اختلالات اضطرابی همراه است. نام دیگر فوبیای مدرسه، دیداسکالینوفوبیا است.
چه کسانی ممکن است به فوبیای مدرسه رفتن مبتلا شوند؟
بین 18 تا 24 ماهگی، بسیاری از کودکان دچار اضطراب جدایی می شوند. زمانی که از مراقب خود دور هستند ممکن است گریه کنند، عصبانی شوند یا احساس اضطراب کنند. معمولاً کودکان با این اضطراب جدایی رشد می کنند. اگربه این موضوع توجه نشود، ممکن است به اسکولیونوفوبیا مبتلا شوند.
کودکان اگر مراقبی داشته باشند که بیش از حد محافظه کار باشد، بیشتر احتمال دارد به فوبیای مدرسه مبتلا شوند. برخی از کودکان به طور طبیعی بیش از دیگران مضطرب هستند. همچنین کودکان در موارد زیر بیشتر از مدرسه می ترسند:
فوبیای مدرسه چقدر شایع است؟
فوبیای مدرسه حدود 2 تا 5 درصد از کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. به عبارت دیگر، از هر 20 کودک یک نفر. این بیماری در کودکان خردسال 5 تا 6 ساله یا کودکان متوسطه بین 10 تا 11 سال شایع است. همچنین ممکن است علائم اسکولیونوفوبیا را در دوران جا به جایی، مانند زمانی که فرزندتان وارد دبیرستان می شود، مشاهده کنید.
علائم و علل
چه چیزی باعث اسکولیونوفوبیا می شود؟
گاهی اوقات، هیچ دلیل واضحی برای ترس از مدرسه رفتن وجود ندارد. اما مشکلات در مدرسه یا خانه می تواند در اضطراب کودک موثر باشد.
در خانه، کودکان مبتلا به اسکولیون هراسی ممکن است با موارد زیر نیز دست و پنجه نرم کنند:
- ترس از خشونت در خانه یا در جامعه
- ناپایداری مالی
- ناپایداری در تأمین غذا
- عدم داشتن مسکن مناسب یا بی‌خانمانی
- عدم توجه کافی از سوی والدین یا مراقب.
- تغییرات مهم در خانواده، مانند اسباب کشی، طلاق یا مرگ.
عللی که کودکان ممکن است در مدرسه داشته باشند که منجر به اسکولیونوفوبیا شده است:
- قلدری، مسخره کردن یا تهدید به آسیب فیزیکی از سوی سایر کودکان.
- ترس از انتقاد، تنبیه یا تمسخر توسط معلم یا سایر کارکنان مدرسه.
- مشکلات یادگیری، مانند نارساخوانی (مشکل در خواندن و زبان) یا اختلال در محاسبه (مشکل در درک ریاضی و اعداد).
- نگرانی یا ترس شدید در مورد رویدادهای فاجعه بار، مانند ترس از تیراندازی در مدرسه.
علائم اسکولیونوفوبیا چیست؟
برای بسیاری از کودکان، علائم اولیه ترس از مدرسه جسمی است. وقتی کودکان به مدرسه رفتن فکر می کنند، ممکن است این موارد را تجربه کنند:
- اسهال
- سردرد
- تهوع و استفراغ
- دل درد
- لرزش غیرقابل کنترل
کودکان همچنین ممکن است علائم روانی را تجربه کنند، از جمله:
- دلبستگی، مانند ترس از ترک مراقبان
- ترس از تاریکی
- کابوس ها
- مشغله فکری در مورد امنیت خود یا دیگران
- کج خلقی
تشخیص و آزمایشات
اسکولیونوفوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟
اسکولیونوفوبیا معیارهای تشخیصی خاصی ندارد. برای درک ریشه امتناع از تحصیل، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است از شما یا فرزندتان بپرسد:
- کودک شما چه علائمی را تجربه می کند.
- چه زمانی علائم ظاهر می شود.
- علائم چقدر طول می کشد.
- اگر رویدادها یا فعل و انفعالات خاصی باعث ایجاد علائم شوند.
- چه چیزی به از بین رفتن علائم کمک می کند.
مدیریت و درمان
اسکولیونوفوبیا چگونه درمان می شود؟
کودکان با علائم خفیف اسکولیونوفوبیا ممکن است با یک مراقب یا معلم برای غلبه بر ترس های مربوط به مدرسه همکاری کنند. اگر علائم شدید یا مربوط به تشخیص سلامت روان دیگری باشد، کودکان ممکن است از موارد زیر بهره مند شوند:
- گفتار درمانی: درمان شناختی رفتاری (CBT) که اغلب گفتار درمانی نامیده می شود، به کودکان کمک می کند تا افکار غیر مفید یا نادرست را شناسایی کنند. درمانگر به کودکان می آموزد که چگونه افکار نادرست را با افکار منطقی جایگزین کنند.
- رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): DBT از چهار مهارت برای کمک به کودکان برای حل احساسات شدید استفاده می کند. درمانگر دو مهارت پذیرش محور و دو مهارت تغییر مدار را به کودکان آموزش می دهد. هدف این است که به کودکان کمک کنیم بفهمند چگونه افکارشان بر رفتارهایشان تأثیر می گذارد. با این درک بهتر می توانند احساسات منفی و روابط بین فردی را مدیریت کنند.
- مواجهه درمانی: مواجهه درمانی با وارد کردن آهسته ترس خاصی به زندگی روزمره عمل می کند. کودکان ممکن است با تجسم تعاملات در مدرسه شروع کنند. در نهایت، در زندگی واقعی با ترس روبرو می شوید.
- دارو: به خصوص اگر کودکی بیماری روانی دیگری داشته باشد، دارو ممکن است مفید باشد. به عنوان مثال، کودکان ممکن است از داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) استفاده کنند. داروهای SSRI مانند سرترالین (Zoloft®) یا فلوکستین (Prozac®) ممکن است یک اختلال اضطرابی زمینه ای را درمان کنند.
جلوگیری
آیا شرایط دیگری وجود دارد که کودک من در معرض خطر بالاتری از ابتلا به اسکولیونوفوبیا قرار گیرد؟
کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی یا سایر شرایط سلامت روان احتمال بیشتری برای امتناع از مدرسه دارند. کودکان مبتلا به اسکولیونوفوبیا نیز ممکن است دارای موارد زیر باشند:
- افسردگی
- اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال نافرمانی مخالف (ODD)
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال اضطراب اجتماعی
چشم انداز
چگونه فرزندم می تواند بر ترس از مدرسه غلبه کند؟
با درمان مناسب، بسیاری از کودکان بر ترس از مدرسه غلبه می کنند. اما برای برخی از افراد، اضطراب مربوط به مدرسه هرگز به طور کامل از بین نمی رود.
همراه با هر نوع درمان رسمی، کودکان ممکن است راهبردهای مقابله ای را برای کاهش اضطراب بیاموزند. آنها ممکن است:
- یادگیری تکنیک‌های ذهن‌آگاهی یا مراقبت ذهنی برای کاهش استرس: ذهن‌آگاهی و مراقبت ذهنی تمرین‌هایی هستند که ممکن است به افراد، از جمله کودکان، کمک کنند تا آگاهی بیشتری از خودشان و محیط خود پیدا کنند و استرس را کاهش دهند.
- تمرین‌های تنفسی انجام دهید: تمرین‌های تنفسی کمک می‌کنند تا شما به تنفس آگاهانه و صحیحی بپردازید که می‌تواند در کاهش استرس و اضطراب موثر باشد.
- تکرار جملات مثبت و تأییدی (تصدیق‌ها): تصدیق‌ها جملاتی هستند که شما به خودتان می‌گویید و آنها معمولاً شامل جملات مثبت و انگیزه‌آمیز هستند. این تکنیک می‌تواند به شما کمک کند تا افکار منفی را دور بزنید و اعتماد به نفس خود را تقویت کنید.
چه چیزی باید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندم بپرسم؟
سوالاتی که می‌توانید از متخصص بهداشت کودکان در مورد فرزندتان بپرسید:
۱. «علت شایع این مشکل چیست و چه علتی می‌تواند در مورد فرزند من وجود داشته باشد؟»
درک علت اصلی می‌تواند به شما راهنمایی کند که چگونه مشکل را حل کنید.
۲. «گزینه‌های درمانی موجود چیستند و کدام یک را برای فرزندم پیشنهاد می‌دهید؟»
درخواست اطلاعات در مورد تراپی، مشاوره، داروها یا مداخلات دیگر.
۳. «چگونه می‌توانم فرزندم را در خانه و در محیط مدرسه حمایت کنم؟»
مطالبه کردن در مورد استراتژی‌ها و منابعی که به کودک شما کمک می‌کنند تا با اضطرابشان مقابله کنند.
4. «آیا فرزند من از دیدن یک درمانگر سود می برد؟»
5. «چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم بر فوبیای مدرسه غلبه کند؟»
سوالات متداول
آیا ترس از تکالیف مدرسه وجود دارد؟
بله. برخی از کودکان ترس فلج کننده ای از انجام تکالیف مدرسه دارند. ترس از انجام تکالیف که (devwahrphobia) نامیده می شود. اگر کودکان احساس کنند که تکالیف مدرسه زیادی برای انجام دادن دارند، ممکن است دچار حمله پانیک یا سایر علائم اضطراب شدید شوند.
